بررسي ارتباط وضعيت آبخوان دشت ايسين بندرعباس با تغييرات كاربري اراضي

تغيير نوع استفاده از زمين از موضوع‌هاي اساسي سياست‌هاي حفاظت از منابع آبي است. هدف از پژوهش حاضر بررسي ارتباط وضعيت كمي و كيفي آبخوان دشت ايسين با روند تغييرات الگوي كشت طي دورۀ 1399-1382 است. به منظور بررسي وضعيت آبخوان اقدام به درون‌يابي كميت و كيفيت آب زيرزميني براي شناسايي مناطق با كمينۀ افت سطح ايستابي و بيشينه هدايت الكتريكي گرديد. همگام با درون‌يابي، از الگوريتم طبقه‌بندي بيشينه احتمال نظارت‌شده و داده‌هاي ماهواره‌اي چند طيفي لندست 8-5 و سنتينل 2 در سال‌هاي 1399-1382 براي تحليل رقومي و نمايش نوع استفاده از زمين استفاده شد. نتايج بيانگر هم‌خواني بيشينه ميانگين كاهش سطح ايستابي به مقدار 18/53m- سينتينل 2، 17/15m– لندست 8 با موقعيت مكاني كاربري كشاورزي بخصوص باغ‌ها و كاربري زمين‌هاي شور در دشت ايسين‌شرقي بود و در دشت ايسين‌غربي بيشينه ميانگين كاهش سطح ايستابي به مقدار 25/67m– سينتينل 2، 25/62m- لندست 8 با كاربري سبزيجات انطباق داشت. نتايج برآمده از داده‌هاي لندست 8 و تغييرات مكاني هدايت الكتريكي بيانگر اين بود كه در دشت ايسين‌شرقي بيشترين ميانگين هدايت‌ الكتريكي به مقدار 4610µS/cm در كاربريProsopis Cineraria and Juliflora و در دشت ايسين‌غربي بيشترين ميانگين هدايت الكتريكي به مقدار 5151/15µS/cm در كاربري نواحي مسكوني و صنعتي وجود داشت. همچنين در داده‌هاي حاصل از سينتينل 2 ميانگين هدايت الكتريكي در كاربري زمين‌هاي باير- ايسين‌شرقي به مقدار 4475/22µS/cm و در كاربري زمين‌هاي شور – ايسين‌غربي به مقدار 5155/61µS/cm چشمگير است. بنابراين افزايش وسعت كاربري كشاورزي بخصوص باغ‌ها و سبزيجات و هم‌خواني با پهنه‌هايي با بيشينه افت سطح ايستابي نشان‌دهندۀ استخراج بي‌رويه آب زيرزميني براي مصارف كشاورزي است. از طرفي وسعت قابل توجه زمين‌هاي باير و روند افزايشي زمين‌هاي شور و نواحي مسكوني و صنعتي و هم‌خواني با پهنه‌هايي با هدايت الكتريكي بالا و انطباق ميانگين بيشينه هدايت الكتريكي با كاربري گونه‌هاي Prosopis Cineraria and Juliflora مي‌تواند هشداري براي وضعيت نامناسب آبخوان دشت ايسين باشد.