بررسي فقهي تجاري سازي اهداء تخمك

زمينه و هدف: براي رفع مشكل ناباروري امروزه از روش‌هاي درمان متعددي از جمله اهدا تخمك استفاده مي‌شود. روش‌هاي نوين باروري اما داراي ابعاد فقهي، حقوقي و اخلاقي مختلفي است كه همواره محل بحث و نظر بوده است. در اين مقاله تلاش شده به بررسي فقهي خريد و فروش و به عبارت دقيق‌تر تجاري‌سازي اهداي تخمك پرداخته شود.مواد و روش‌ها: مقاله حاضر توصيفي تحليلي بوده و از روش كتابخانه‌اي استفاده ‌شده است.ملاحظات اخلاقي: در اين مقاله، اصالت متون، صداقت و امانت‌داري رعايت شده است.يافته‌ها: يافته‌هاي تحقيق حاكي است بر اساس استنباط از ديدگاه فقها، در فقه درخصوص خريد و فروش تخمك اختلاف‌نظر وجود دارد. تعارض با اصل كرامت انساني، فقدان رابطه مالكيت ميان فرد و تخمك و فقدان ماليت عرفي از دلايل مخالفت با خريد و فروش تخمك است. قواعدي چون اصل سلطنت انسان بر خود، رفع عسر و حرج در زندگي برخي زوجين، ضرورت انجام كار خير و اصل برائت نيز به عنوان دلايل موافقت قابل استناد است.نتيجه‌: دلايل موافقت به معناي پذيرش تجاري‌سازي تخمك قلمداد نمي‌شود. در واقع، انتقال تخمك به‌صورت اهداي آن پذيرفته شده و قابل دفاع است و اين با آنچه از تجاري‌سازي به ذهن متبادر مي‌شود، متفاوت است. اهداي تخمك راه‌حل ميانه‌اي ميان ممنوعيت مطلق انتقال تخمك از يك سو و جواز خريد و فروش و تجاري سازي تخمك از سوي ديگر است. در اين راهكار ميانه، هم بحث عسر و حرج رفع مي‌شود و هم خريد و فروش به معناي تجاري‌سازي كه مغاير اصل كرامت انساني است صورت نمي‌گيرد.