سير تطور تراانسان‌گرايي در تاريخ علم و فلسفه از سده هفدهم تا بيستم

در سايه پرداختن به نظريات اصلي و شناخته شده در تاريخ، همواره بخشي از انديشه‌هاي متفكران بزرگ مغفول مانده يا كمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند. گذر زمان و بروز مسائل نوين، ابعاد تازه‌اي از اين دست انديشه‌ها را آشكار مي‌سازد. تراانسان به‌عنوان يك جنبش علمي-فناورانه از جمله اين مسائل است. صاحب‌نظران اين جنبش مدعي‌اند تراانسان‌گرايي داراي ريشه‌هاي عميق تاريخي-فلسفي است، و بيش از هر چيز وجوه تاريخي تراانساني را در دوران مدرنيسم و فلسفه جديد مي‌جويند. در اين مقاله در صدديم سير تطور تراانسان‌گرايي در تاريخ علم و فلسفه از سده هفدهم تا بيستم را مورد بررسي قرار دهيم. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه در تاريخ انديشمندان متعددي بوده‌اند كه اعتقاد راسخ به ارتقاء انسان از طريق فناوري داشته‌اند و آن را با انديشه‌هاي علمي- فلسفي خويش در آميخته‌اند. آنها باور داشتند كه بسياري از جنبه‌هاي طبيعت انسان، زيست‌شناسي، و فرهنگ را مي‌توان با استفاده از فناوري و نبوغ انساني تغيير داد؛ تقويت‌شان كرد، و يا در نهايت بر آنان چيره شد. گرچه تراز علم و فناوري در آن زمان به‌گونه‌اي نبود كه اجازه دهد طيف وسيعي از بلندپروازي‌هاي تراانساني خود را به بوته آزمايش بگذارند؛ اما طرح اين بلندپروازي‌ها، سيري تاريخي-فلسفي را ايجاد نمود كه امروزه تراانسان‌گرايان در وجاهت‌بخشي به انديشه‌هاي خود از آن بهره مي‌برند.