اثربخشي نقاشي درماني و بازي درماني بر خلاقيت و مشكلات رفتاري دانش‌آموزان مدارس ابتدايي

هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي نقاشي درماني و بازي درماني بر خلاقيت و مشكلات رفتاري دانش آموزان مدارس ابتدايي شهر تبريز بود. اين پژوهش به شيوه نيمه آزمايشي از نوع طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدايي شهر تبريز در سال تحصيلي 98-1397 بودند. براي انتخاب نمونه از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي استفاده شد. ابتدا از بين مناطق شهر تبريز، ناحيه 4 انتخاب شده و از بين مدارس آن ناحيه، تعداد سه مدرسه مقطع ابتدايي به صورت تصادفي انتخاب شده و از هر سه مدرسه، از هر كدام تعداد 1 كلاس به صورت تصادفي انتخاب شدند و سپس از بين دانش آموزان مدارس انتخاب شده تعداد 45 دانش آموز به صورت تصادفي در 3 گروه، آزمايش اول نقاشي‌درماني (15 نفر)، گروه آزمايش دوم بازي درماني (15 نفر) و كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. آزمودني هاي گروه آزمايش اول، تحت نقاشي درماني به مدت 10 جلسه و گروه آزمايشي دوم بازي درماني، به مدت 10 جلسه قرار گرفته و در مقابل گروه كنترل هيچ آموزشي را دريافت نكرد. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه خلاقيت (Abedi, 1993) و پرسشنامه مشكلات رفتاري (Rutter, 1976) بود. تجزيه و تحليل داده ها با روش آماري تحليل كواريانس چندمتغيره و آزمون تعقبي استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه نقاشي درماني و بازي درماني بر خلاقيت و مشكلات رفتاري دانش‌آموزان تأثير دارند (P 0.05). همچنين نتايج آزمون تعقيبي نشان داد كه نقاشي درماني بر خلاقيت و بازي درماني بر مشكلات رفتاري دانش آموزان تأثير بيشتري دارد (P 0.01). بر اساس نتايج، نقاشي درماني و بازي درماني بر بهبود خلاقيت و كاهش مشكلات رفتاري دانش آموزان اثربخش بوده است. در نتيجه ايجاد زمينه هاي لازم جهت برگزاري جلسات نقاشي درماني و بازي درماني در مدارس ضروري به نظر مي رسد كه اين موارد مي تواند در بهبود وضعيت روان شناختي و تحصيلي اين دانش آموزان موثر باشد.