تأثير آموزش نظريه انتخاب و آموزش مباني درمان پذيرش و تعهد بر تمايزيافتگي خود در دانش‌آموزان دبيرستان دوره دوم

پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي آموزش نظريه انتخاب و مباني درمان پذيرش و تعهد بر تمايزيافتگي‌خود در دانش آموزان دبيرستان دوره دوم انجام شد. روش پژوهش آزمايشي و با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل و پيگيري سه ماهه انجام شد. جامعه آماري كليه دانش‌آموزان دبيرستان دوره دوم رشت در سال تحصيلي 98-1397 بود. 45 دانش آموز دبيرستان دوره دوم كه ميزان تمايزيافتگي‌خود در آن‌ها پايين‌تر از نقطه‌برش بوده انتخاب و تصادفا در سه گروه 15 نفري، يعني دو گروه مداخله و يك گروه كنترل حضور يافتند. براي گروه مداخله اول آموزش نظريه انتخاب و گروه مداخله دوم آموزش مباني پذيرش و تعهد در 8 جلسه اجرا شد. گروه كنترل آموزشي دريافت‌ نكردند. سه ماه بعد پيگيري انجام‌شد. جهت تعيين تاثير مداخله‌ها، با استفاده از پرسشنامه تمايزيافتگي خود اسكورن و اسميت (Skowron Schmitt, 2003)، پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري برگزار شد. تجزيه و تحليل داده‌ها به‌وسيله تحليل كوواريانس (MANCOVA) انجام شد. يافته‌ها نشان دادند  نمرات گروه‌هاي مداخله در مقايسه با گروه كنترل در مقياس تمايزيافتگي‌خود تغييرات معني‌دار داشت. تمايزيافتگي ‌خود پس از مداخلات افزايش‌يافت و افزايش در گروه نظريه انتخاب بيشتر بود. نتايج پژوهش نشان ‌داد آموزش نظريه انتخاب در افزايش تمايزيافتگي‌ خود تاثير بيشتري نسبت به آموزش مباني درمان پذيرش و تعهد دارد.