ارائه مدل قابليت هاي نوآوري باز در پدافند غير عامل نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران

نوآوري و قابليت‌هاي آن، به عنوان يك اكسير حيات‌بخش سازمان‌ها، همواره يك چالش پش روي پژوهش‌ها مطرح است.بنابراين، اين پژوهش با هدف افزايش ميزان درك ما از فرايند اجراي نوآوري باز، آمادگي ها و قابليت هاي نوآوري باز انجام شد. روش تحقيق پژوهش حاضر از نظر هدف، بنيادي-كاربردي و از نظر ماهيت، اكتشافي است. جامعه آماري اين پژوهش، در مرحله اول، شامل خبرگان، متخصصان و مديران پدافند غير عامل نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران و شركت‌هاي دانش‌بنيان در زمينه پدافند غيرعامل نيروي انتظامي بود. ابزار مورد استفاده بر اساس روش داده بنياد، مصاحبه‌هاي عميق نيمه‌ساختار يافته تا رسيدن به مرز اشباع بوده است كه به جنبه‌هاي مختلف دروني و بيروني سازمان براي رسيدن به مدل اجرايي فرايند نوآوري باز، پرداخته شد و نتايج بر اساس مراحل پارادايم داده‌بنياد تنظيم گرديد .در مرحله دوم نيز، كليه كاركنان اين شركت‌ها و ستاد فرماندهي پدافند غيرعامل نيروي انتظامي بود كه نمونه آماري بر اساس فرمول كوكران، تعداد 145 نفر و ابزار جمع‌آوري نيز، پرسشنامه محقق ساخته بود. بر اساس نتايج بدست آمده مدلي مفهومي براي اجراي نوآوري باز در پدافند غير عامل نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران ارائه شد.مفاهيم استخراج شده نشان مي دهند كه توانايي شركت‌ها در ايجاد همكاري با شركاء و مشتريان، ايجاد شرايط براي ورود نوآوري و مديريت آن، از طرف مديريت، قابليت‌هاي شبكه سازي براي سازمان تحت حمايت مديران سازمان، ايجاد بستر قانوني، طراحي مكانيسم هاي مناسب مالي، وجود منابع انساني نوآور و با قابليت شبكه سازي بيروني و ساختار سازماني مناسب از جمله مواردي هستند كه براي ورود به عرصه نوآوري باز ضروري مي باشند.