تأثير آموزش خودشفقت‌ورزي بر فرايندهاي تصميم‌گيري اخلاقي نوجوانان دختر

هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير آموزش خودشفقت‌ورزي بر فرايندهاي تصميم گيري اخلاقي نوجوانان بود. شركت‌كنندگان پژوهش 40 دانش‌آموز دختر 15 تا  16ساله بودند كه از دبيرستان هاي شهر شيراز انتخاب شدند. شركت‌كنندگان به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند و به ابزار پژوهش شامل: آزمون سناريوهاي آگاهي اخلاقي، آزمون تبيين مباحث، مقياس اخلاق چندبعدي، بازي خير عمومي و آزمون خودشفقت‌ورزي ذهن‌آگاهانه پاسخ دادند. طرح پژوهش از نوع آزمايشي پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل و جايگزيني تصادفي بود. به‌منظور تعيين روايي بسته آموزشي نتايج پيش‌آزمون و پس‌آزمون دو گروه، در آزمون خودشفقت‌ورزي ذهن‌آگاهانه مورد مقايسه قرار گرفت. با توجه به افزايش نمرات گروه آموزش نسبت به گروه كنترل، روايي بسته آموزشي مورد تاييد قرار گرفت.  نتايج تحليل آماري كوواريانس چندمتغيري (مانكوا) نشان داد كه نمرات گروه آموزش‌ديده در مقياس هاي آگاهي اخلاقي، قضاوت اخلاقي و عمل اخلاقي از مرحله پيش‌آزمون به پس‌آزمون نسبت به گروه كنترل افزايش معني‌دار داشته است. اما در مقياس قصد اخلاقي تاثير معني‌دار نداشت. در نتيجه مي توان گفت، آموزش خودشفقت‌ورزي از طريق افزايش حس شفقت نسبت به خود و ارتقاي خودشفقت‌ورزي، فرايندهاي شناختي لازم در تصميم گيري اخلاقي را ارتقا مي دهد.