پوشش‌هاي ابرآب‌گريز پلي‌دي‌متيل‌سيلوكسان تهيه‌شده با رشد درجاي نانورشته‌هاي سيليكوني روي زيرآيند سنباده‌زني‌شده

فرضيه: از لاستيك سيليكوني‌ آب‌گريز به‌عنوان پوششي استفاده مي‌شود كه خاصيت آب‌گريزي ‌را در ‌سطوح مختلف ايجاد مي‌كند. لاستيك‌هاي ‌سيليكوني، ‌پايداري ‌شيميايي ‌و ‌فيزيكي زيادي ‌دارند. خاصيت آب‌گريزي و ‌مقاومت ‌در ‌برابر‌ جريان ‌خزشي ‌از جمله ويژگي‌هاي منحصربه‌فرد پوشش‌هاي سيليكوني است. هدف اين پژوهش، سنتز لاستيك سيلكوني و تغيير خواص ترشوندگي سطح آن با ايجاد زبري و اصلاح شيميايي با به‌كارگيري موادي با انرژي سطحي كم است. روش‌ها: در اين پژوهش، ابتدا لاستيك سيليكوني با روش هيدروسيليل‌داركردن بر پايه كاتاليزگر پلاتين تهيه شد و سپس از آن براي پوشش‌دهي ورقه‌ پلي‌تترافلوئورواتيلن (PTFE) به‌عنوان زيرآيند با انرژي سطحي كم استفاده شد. به‌منظور ايجاد زبري سطح و افزايش زاويه تماس ايستا از سنباده‌هاي صنعتي با اندازه‌‌هاي زبري 220،120 و 400 استفاده شد. در مرحله بعد، از رشد نانورشته‌هاي سيليكوني (SNF) با انرژي سطحي كم به‌‌كمك بخارنشاني براي اصلاح سطح استفاده شد. يافته‌ها: طبق نتايج تصاوير ميكروسكوپي الكتروني پويشي (SEM) تراكم زبري ايجادشده روي سطح نمونه با سنباده 400 بيشتر از سنباده 220 و تراكم زبري سنباده220 بيشتر از سنباده 120 بود. افزايش تراكم زبري باعث مي‌شود، زاويه تماس ايستاي آب (WCA) افزايش يابد. زيرا، در اين حالت مدل Wenzel غالب نيست و سازوكار آب‌گريزي از نظريه Cassie-Baxter پيروي مي‌كند. با توجه به بيشترين مقدار تراكم زبري ايجادشده روي سطح، زيرآيند PTFE عمل‌آوري‌شده با كاغذ سنباده 400 براي مرحله بعدي پوشش لاستيكي سيليكوني و در نهايت براي رشد نانورشته‌هاي سيليكوني روي لايه رويي سيليكون استفاده شد. افزايش شايان توجه زاويه تماس ايستاي آب پس از پوشش‌دهي با نانورشته‌هاي سيليكوني (°159~ WCA) را مي‌توان به كم‌بودن انرژي سطحي پوشش اين نانورشته‌ها و افزايش زبري ناشي از رشد تصادفي آن‌ها نسبت داد.