ساخت نانوكامپوزيت هيدروژلي كبالت بر پايه آكريل آميد به عنوان ماده شيميايي مؤثر در كنترل توليد ماسه از مخازن نفت

فرضيه: توليد ماسه از مخازن نفت موجب ايجاد مشكلات متعددي از قبيل كاهش بهره‌دهي چاه، خوردگي‌ تجهيزات عملياتي و افزايش هزينه‌هاي توليد مي‌شود، بنابراين كنترل توليد ماسه در مخازن غيرمستحكم اهميت زيادي براي شركت‌هاي بهره‌بردار دارد. تزريق سيال شيميايي به سازند به‌منظور استحكام‌بخشي و كاهش توليد ماسه يكي از مهم‌ترين روش‌هاي كنترل توليد ماسه است. روش‌ها: در اين پژوهش، نانوكامپوزيت هيدروژلي (Co[AM-AMPS-AAC]/PEI-MBA(CO طراحي و كارايي آن در كنترل توليد ماسه بررسي شد. نانوكامپوزيت طراحي‌شده پايه‌ آكريل‌آميدي است و وجود اتصال‌هاي عرضي دوگانه به‌همراه نانوذرات در آن موجب افزايش استحكام ساختاري و پايداري گرمايي در آن مي‌شود. به‌منظور بررسي ساختار و مطالعه كارايي نانوكامپوزيت آزمون‌هاي ساختارشناسي، شكل‌شناسي، گرمايي، رئولوژيكي، استحكام فشاري و سيلاب‌زني انجام شد. يافته‌ها: طبق نتايج آزمون پراش پرتو X نانوذرات به‌صورت كامل درون ساختار پخش‌ شده‌اند. آزمون‌هاي شكل‌‌شناسي با تأييد وجود نانوذرات درون ساختار، ايجاد ساختار چگال، همگن و متخلخل را نشان داد. براساس آزمون گرماوزن‌سنجي افزودن نانوذره موجب افزايش دماي شروع تخريب از 80 به 195درجه سلسيوس شد. با آزمون‌هاي رئولوژيكي جاروب كرنش و بسامد رفتار ماده تحت كرنش و تنش‌هاي مختلف بررسي و حفظ ساختار مستحكم و رفتا گران‌روكشساني خطي در دماي 90 ، كرنش‌هاي بين 0.1 تا %20 و بسامد‌هاي بين 0.1 تا  10Hzتأييد شد. آزمون استحكام فشاري حاكي از افزايش %730 استحكام بستر شني در اثر تزريق %1 وزني نانوكامپوزيت به‌مقدار (pore volume) و PV 0.5 بود. اين در حالي است كه آزمون سيلاب‌زني شيميايي در بستر شني كاهش %90 ماسه توليدي را پس از تزريق نانوكامپوزيت در بستر شني تأييد كرد. با توجه به پايداري و كارايي مناسب در شرايط سخت مخزن، دارابودن خواص گران‌روكشسان خطي، افزايش استحكام فشاري و كاهش توليد ماسه نانوكامپوزيت هيدروژلي طراحي‌شده در اين پژوهش به‌عنوان محصولي جديد و بهينه‌ براي كنترل توليد و مهاجرت ماسه پيشنهاد مي‌شود.