تحليل مصلحت در ماده 414 قانون آيين دادرسي كيفري (مصوب 1392 (با رويكرد حداقلي به نظام دادرسي كيفري رسمي)

بي‌گمان دو مورد از اصول دادرسي عادلانه كودكان بزهكار، غيرعلني بودن جلسه دادرسي، آگاهي طفل از وضعيت دادرسي خود و اين است كه بتواند از حق خود دفاع كند. به نظر مي‌رسد قانونگذار براي تأمين اين دو حق به وضع ماده 414 قانون آ.د.ك. مصوب 1392 پرداخته است. با توجه به اينكه كودك، درك كاملي از قوانين ندارد و بر اساس صلاحديد قانونگذار، وليّ او درباره مصلحت وي جهت شركت يا عدم شركت در جلسه دادرسي تصميم مي‌گيرد، سؤال‌هايي در تأمين هدف قانونگذار مطرح مي‌شوند. جايگاه مصلحت كودك در الگوي دادرسي كيفري چگونه است؟ منظور قانونگذار از مصلحت مذكور در ماده اخيرالذكر چيست؟ آيا تفسير قاضي از مفهوم مصلحت در ماده فوق با منظور قانونگذار همسو است؟ و سؤال اصلي؛ آيا مصلحتي كه قانونگذار در ماده مذكور مطرح كرده پيشگيرانه است؟ قانونگذار با وضع مصلحت كودك بزهكار چند گام به سمت و سوي دادرسي كودك‌مدار پيش رفته است اما با عدم تعريف مشخص از مصلحت در قانون آ.د.ك. مصوب 92 و امكان برداشت‌هاي متفاوت، همچنين نقش بيشتر، منفعل كودك بزهكار در دادرسي؛ پرونده‌ها و پژوهش‌هاي چندي حاكي از اين نتيجه هستند كه اين منظور نتوانسته به طور كامل حاصل بشود. در مقاله حاضر به اين پرسش‌ها پاسخ داده خواهد شد.