اثر سطوح مختلف كاربرد نيتروژن بر عملكرد و اجزاي عملكرد دانه كينوا (Chenopodium quinoa L.) تحت تراكم‌هاي مختلف كاشت

به‌منظور بررسي تأثير كاربرد سطوح مختلف نيتروژن بر عملكرد و اجزاي عملكرد كينوا تحت تراكم هاي مختلف كاشت، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال زراعي 1399-1398 در شهر گناباد انجام شد. تيمارهاي تراكم كاشت در چهار سطح (30، 50، 70 و 90 بوته در متر مربع) و مقادير نيتروژن در چهار سطح (صفر، 50، 100 و 150 كيلوگرم در هكتار) بود. نتايج مقايسه ميانگين اثرات اصلي نشان داد افزايش تراكم از 30 به 90 بوته در متر مربع باعث افزايش ارتفاع بوته، وزن خشك خوشه و درصد نيتروژن دانه شد، و افزايش نيتروژن به 150 كيلوگرم در هكتار باعث افزايش ارتفاع بوته، تعداد خوشه در هر بوته، وزن خشك خوشه، تعداد خوشه فرعي در خوشه اصلي و درصد نيتروژن دانه شد. همچنين اثر متقابل تراكم كاشت و كاربرد نيتروژن بر شاخص سطح برگ، تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه، كارايي زراعي نيتروژن مصرفي، عملكرد دانه، نسبت عملكرد دانه به شاخص سطح برگ در بوته، عملكرد بيولوژيك و شاخص برداشت معني دار بود. بر اساس نتايج اثرات متقابل بيشترين ميزان تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه، عملكرد دانه، نسبت عملكرد دانه به شاخص سطح برگ در بوته و شاخص برداشت تحت تيمار تراكم 50 بوته در متر مربع و كاربرد 100 كيلوگرم در هكتار نيتروژن به دست آمد. با توجه به برتري سطح 100 كيلوگرم در هكتار نيتروژن و تراكم 50 بوته در متر مربع از لحاظ عملكرد دانه چنين به نظر مي رسد كه اين سطح تراكم و نيتروژن براي حصول عملكرد مناسب در منطقه مورد آزمايش و مناطق مشابه قابل توصيه مي باشد.