بررسي استدلال عدم تاثير علّي ويژگي هاي اخلاقي و استفاده آن بر ضد واقع گرايي اخلاقي

يكي از استدلال هايي كه هم به سود واقع گرايي اخلاقي قوي مطرح مي شود و هم بر عليه آن، استدلال تاثيرات علّي ويژگي هاي اخلاقي است؛ كه آيا ويژگي هاي اخلاقي تاثيري علّي در دنياي بيروني و مادي دارند تا واقعيت آنها اثبات شود يا نه. اولين كسي كه اين استدلال را بيان كرده است، گيلبرت هارمن است كه ويژگي هاي اخلاقي را فاقد تاثيرات علّي مي داند. همچنين شيفر لاندو تقريري هستي شناسانه از آن بدست داده و آن را بررسي كرده است. در اين مقاله به بررسي استدلال هارمن و لاندو و اشكالاتي كه بر آنها وارد شده است پرداخته ايم و نتيجه بدست آمده اين است كه استدلال كساني كه ويژگي هاي اخلاقي را فاقد تاثيرات علّي مي دانند داراي اشكالات مهمي است و قابل دفاع نيست. همچنين با تبيين هايي مي توان از دارا بودن تاثيرات علّي براي ويژگي هاي اخلاقي دفاع كرد و از آن به سود واقع گرايي بهره برد.