آينده پژوهي تأثير فضاي مجازي بر شعر ايران

هدف: در اين پژوهش، به‌دنبال پاسخ به اين پرسش بوده‌ايم كه روند تأثيرگذاري فضاي مجازي بر شعر ايران، در آينده چگونه خواهد بود و فضاي مجازي بر حوزه‌هاي مختلف شعر؛ مانند متن، مخاطب، شاعر، رسانه‌هاي انتشار شعر، فرآيند سرودن شعر، حقوق مؤلف و جهاني‌ شدن شعر فارسي چه تأثيراتي خواهد داشت. روش: براي اين منظور، از روش دلفي استفاده كرده‌ايم. گروه خبرگاني، متشكل از استادان رشته‌هاي ارتباطات و ادبيات انتخاب شدند و با استفاده از مصاحبه‌ عمقي و پرسش‌نامه بسته، با مقياس ليكرت و با اجراي سه مرحله راندهاي دلفي، نظرات آنان جمع‌آوري و تجزيه و تحليل شد. يافته‌ ها: براين اساس، در حوزه‌ پيام، پيش‌بيني گروه خبرگان اين بوده است كه به‌دليل تأثيرات فضاي مجازي، شاهد تنزل كيفي شعر خواهيم بود كه درنتيجه‌ آن، زبان شعر، ساده و شبيه به نثر خواهد شد و مضمون‌هاي بازتاب دهنده‌ اتفاقات زندگي روزمره، رواج خواهد يافت. در حوزه مخاطب نيز قدرت گزينشگري مخاطب بيشتر خواهد شد، اما همچنان مخاطباني وجود خواهند داشت كه به‌دنبال گزينشگري فعالانه هستند و مخاطباني نيز منفعلانه از گزينشگري افراد يا گروه‌هاي ديگر پيروي خواهند كرد. همچنين در حوزه‌ فرستنده، پديده‌ چندمؤلفي اتفاق نخواهد افتاد و در حوزه‌ كانال، خبرگان به همگرايي رسانه‌اي در كنار افزايش عامليت شاعران در انتشار، معتقد بودند. نتيجه‌ گيري: هم‌نوايي ميان گروه خبرگان در اين امر كه گسترش فناوري‌هاي ارتباطي، باعث بي‌اثر شدن سانسور خواهد شد، تنها موردي است كه اين گروه، نقش فناوري را در آينده‌ شعر مؤثر مي‌بينند.  گروه خبرگان، در مورد چگونگي تأثير فناوري بر پديده‌هايي چون انتشار شعر ديگران به نام خود و جهاني شدن شعر ايران، اتفاق نظر نداشتند و اين موارد را در چهارچوب عامليت انساني تحليل مي‌كردند.