طراحي الگوي تاب آوري كسب وكارهاي نوپا: مسيري به سوي آينده نگاري كسب و كارهاي نوپا

هدف: تاب‌آوري در كسب و كارهاي نوپا، مسأله چالش‌برانگيزي است كه نظر سياست‌گذاران اين حوزه و صاحبان كسب و كار را به خود جلب كرده است. پژوهش حاضر، تلاشي به‌منظور ارائه مدل طراحي الگوي تاب‌آوري كسب و كارهاي نوپا،  به‌عنوان  مسيري به‌سوي آينده‌نگاري  كسب و كارهاي نوپاست. روش: اين پژوهش، از لحاظ هدف، كاربردي است و از منظر گردآوري اطلاعات، يك پژوهش كيفي است كه با روش تحليل محتوا انجام شده است. روش گردآوري اطلاعات، مصاحبه نيمه‌ساختاريافته است. مصاحبه با مشاركت‌كنندگان، تا رسيدن به نقطه اشباع نظري ادامه يافته است كه اين مهم، با انجام 15 مصاحبه حاصل گرديد. مشاركت‌كنندگان، با روش گلوله برفي و هدفمند انتخاب شده و تجزيه و تحليل داده‌ها، به‌واسطه سه مرحله كدگذاري (باز، محوري، گزينشي) با نرم‌افزار MAXQDA2020 بوده است. يافته‌ ها: بر اساس نتايج تحقيق مؤلفه‌هاي «تاب‌ آوري شناختي، تاب‌ آوري مالي، تاب‌آوري انطباقي» و همچنين عوامل سازماني تأثير گذار پيشايند، پيشران‌ها و پَس‌ران‌ها و پيامدهاي تاب‌ آوري مشخص شدند. در اين پژوهش، آينده‌نگاري و آينده ‌پژوهي، از عوامل پيشرانِ تاب‌آوري كسب و كارهاي نوپا شناخته شدند. نتيجه‌ گيري: تاب‌ آوري موجب مي‌شود تا كسب و كارها، به شرايط پوياي‌ محيط خود پاسخ مؤثري داده و شايستگي‌هايشان را از طريق آينده‌نگري استراتژيك به حداكثر برسانند و درنتيجه، ارزش بيشتري را نسبت به رقباي خود در حوزه كسب و كارها كسب كنند. در اين خصوص، مي‌توان ادغام آينده‌نگاري در فرايند تاب‌آوري كسب و كارها را به‌عنوان يك عامل تسهيل‌گرو پيشران پيشنهاد نمود.