سنجش و ارزيابي مؤلفه‌هاي زيست‌پذيري شهري با رويكرد شاخص‌هاي محيط زيستي بر پايه تكنيك‌هاي MCDM، پژوهش موردي: محلات سه‌گانه كلان‌شهر اهواز

هدف اين پژوهش، سنجش و ارزيابي زيست پذيري شهري با رويكرد شاخص‌هاي محيط‌ زيستي بر پايه تكنيك‌هاي MCDM در سه محله از كلان‌شهر اهواز مي‌باشد. اين پژوهش از نظر روش و ماهيت توصيفي- تحليلي و از لحاظ هدف در زمره پژوهش‌هاي كاربردي قرار دارد. همچنين جمع آوري داده ها و اطلاعات موردنياز پژوهش به دو روش اسنادي و پيمايشي صورت گرفته است. سپس داده‌هاي به‌دست آمده در مرحله اول از طريق نرم‌افزار SPSS مورد ارزيابي قرار گرفت، پايايي ابزار پژوهش از طريق آلفاي كرونباخ آزمون گرديد ضريب 0.882 نشان‌ دهنده سطح بالايي پايايي پرسشنامه مي‌باشد و با استفاده از آزمون آناليز واريانس يك‌طرفه (ANOVA) و آزمون شفه و توكي وضعيت زيست پذيري شهري با استفاده از زير شاخص‌هاي  محيط زيستي موردسنجش قرار گرفت و در مرحله بعد در محيط برنامه EXCEL وارد گرديده و با بهره گيري از مدل‌هاي تصميم‌گيري چندمعياره ويكور، الكتر، SAW و مدل ادغامي كپلند، سه ناحيه مورد بررسي از لحاظ زيست پذيري شهري با تأكيد بر شاخص‌هاي  محيط زيستي، رتبه‌بندي و اولويت‌بندي گرديدند. نتايج نهايي پژوهش نشان داد كه براساس مدل ادغامي كپلند (POSET)، محله كيانپارس بيش‌ترين ميزان و اولويت را از حيث شاخص‌  محيط زيستي مؤثر در زيست پذيري شهري را به خود اختصاص داده و پس ‌از آن به ترتيب محلات گلستان و سپيدار در اولويت‌هاي بعدي قرار گرفتند. همچنين تلفيق زيرشاخص‌هاي محلات با هم ديگر و ضريب تناسب به‌دست ‌آمده محلات سه‌گانه در مدل ادغامي كپلند نشان داد كه محله كيانپارس از لحاظ زيست پذيري شهري با رويكرد شاخص  محيط زيستي در شرايط مناسب، محله گلستان در شرايط تا حدودي مناسب و محله سپيدار در وضعيت نامناسب قرار دارند.