بررسي دقت مدل WRF و تصاوير ماهواره‌اي در شبيه سازي گرد‌و‌خاك جنوب شرق ايران: مطالعه موردي آوريل 2017

امروزه وقوع توفان‌هاي گردوخاك يكي از معضلات مهم بسياري از مردم جهان است و هر ساله سبب بروز خسارات فراوان در بخش‏هاي مختلف زندگي انسان‏ها مي‌شود. كشورهايي كه در كمربند گردوخاك قرار دارند بيشتر از اين معضل زيست محيطي آسيب مي‏بينند. ايران نيز به عنوان كشوري در غرب آسيا، همواره از توفان‏هاي گرد‌و‌خاك آسيب ديده است، توفان‏هايي كه عمدتا منشا خارجي دارند. هدف از اين مطالعه، بررسي پديده گرد‌و‌خاك در جنوب‏شرق ايران و منطقه هامون است. به اين منظور، مورد مطالعاتي 26 تا 28 آوريل در منطقه هامون مورد بررسي قرار گرفت. گرد‌و‌خاك 26 تا 28 آوريل نشان داد كه در برخي از ايستگاه‏هاي منطقه ديد افقي به كمتر از 1000 متر رسيده است و تصاوير رنگ حقيقي سنجنده موديس و RGB ماهوارهMSG به خوبي توده‌ي گرد‌و‌خاك در منطقه را نشان مي‏دهند. همچنين تصوير بازتابي تصحيح شده سنجنده موديس توده گرد‌و‌خاك را واضح‏تر نشان داده‏اند. به نظر مي‏رسد عمق نوري ذرات با استفاده از الگوريتم DT و DB با قدرت تفكيك 10 كيلومتر، غلظت ذرات را بيشتر از مقدار واقعي نشان مي‌دهد. مقايسه خروجي مدل WRF-Chem با مدل MERRA2 حاكي از آن است كه هر دو مدل شدت غلظت سطحي گرد‌و‌خاك را در منطقه هامون به خوبي نشان مي‏دهند، هر چند مقادير خروجي مدل WRF-Chem بيشتر از مقادير غلظت سطحي خروجي مدل MERRA2 است. مقايسه خروجي غلظت سطحي گرد‌و‌خاك اين دو مدل با غلظت PM10 گزارش شده در ايستگاه زابل، نشان‏دهنده آن است كه داده‏هاي خروجي هر دو مدل بسيار بيشتر از داده‏هاي گزارش شده ايستگاهي است. همچنين در اين مورد مطالعاتي، ميانگين مربعات خطا مدل MERRA2در ايستگاه زاهدان كم بوده كه نشان دهنده عملكرد قابل قبول اين مدل در اين ايستگاه در مورد مطالعاتي مذكور است. همچنين خطاي MSE مدل WRF-Chem در ايستگاه زاهدان بالا بوده كه نشان‏دهنده عملكرد ضعيف اين مدل در ايستگاه زابل است.