مدل‌يابي علي و تفاوت هاي جنسيتي براي احساس بيگانگي در فضاهاي شهري(مطالعه موردي: كلانشهر اهواز)

مقدمه : احساس جدايي مادي و معنوي فرد از فضاي يك شهر، بيگانگي او را از فضاي شهري رقم مي‌زند. احساس بيگانگي در فضاي شهري مي‌تواند، معلول دلبستگي مكاني، سرزندگي شهري و حتي امنيت و زيست پذيري شهر باشد. داده و روش: در اين پژوهش كمي، ساختار علي احساس بيگانگي در فضاي شهري و تفاوت اين احساس در جنسيت زن و مرد، به كمك نمونه 480 نفري  كه از شهر اهواز گردآوري شد بررسي گرديد. از مدل يابي معادلات ساختاري و مدل يابي تفاوت‌هاي گروهي براي تحليل داده‌ها بهره گرفته شده است. يافته‌ها: نشان دهنده آن است كه سرزندگي شهري، امنيت و زيست پذير شهري مهم‌ترين عواملي هستند كه هم به طور مستقيم و هم غير مستقيم بر احساس بيگانگي در فضاي شهري تأثير مي‌گذارند، البته اين عليت را دلبستگي مكاني تعديل كرده است. مدل ساختاري علي احساس بيگانگي در فضاي شهري بين زنان و مردان متفاوت عمل مي‌كند. نتيجه‌گيري: تأثيرپذيري احساس بيگانگي زنان در فضاي شهري از هرسه عامل زيست‌پذيري، امنيت و سرزندگي شهر بيشتر از مردان مي‌باشد. ساختار فيزييولوژيك زنان، احساسات و توانايي آنان، سياستگذاري‌هاي مردانه شهر، عدم تناسب فضاهاي شهري با جنسيت زنان، فضاهاي رها شده و اضطراب آور در شديد‌تر شدن اين ارتباط نقش مهمي ايفا كرده است. همچنين از ديدگاه‌ شهروندان اهوازي فضاهايي كه بيشترين احساس بيگانگي را القاء مي‌كنند در محدوده‌هاي مركز، غرب و جنوب غربي و كمترين در محدودۀ شمال شهر اهواز يعني محلاتي است كه كمترين خدمات شهرداري در آن‌ها وجود دارد مي‌باشند. به همين خاطر توجه بيشتر طراحان شهري به فضاها، عملكرد فضا، توانايي و محدوديت افراد، و از همه مهم‌تر جنسيت آن‌ها مي‌تواند موجب كاهش احساس بيگانگي شهروندان در فضاي شهري شود.