تأملي بر چگونگي تداوم حيات سياسي كردها از روي كار آمدن امويان تا دوره اول خلافت عباسيان

شكل گيري خلافت امويان و پيرو آن انقلاب عباسي و روي كار آمدن دستگاه خلافت جديد، تحولاتي عميق در سازمان سياسي، اجتماعي و  فرهنگي ايرانيان همراه آورد. تداوم حيات عنصر ايراني در اين دوره ها و تلاش آنها براي استمرار مهمترين پايه هاي فرهنگي و هويتي خويش، در زمره ابهام ها و پرسش هاي بسيار جدي اي قلمداد مي شود كه ارائه هر گونه پاسخ و يا به دست دادن هر تبييني براي روشن تر ساختن آن، در اين سال هاي نخست مواجهه ايرانيان با اعراب مسلمان، امري سخت به شمار مي آيد. تأملي بر وضعيت سياسي، اجتماعي و فرهنگي كردها، هم زمان با روي كار آمدن امويان تا سپري شدن دوره اول خلافت عباسيان را مي توان تا حدودي،آئينه تمام نماي ايرانيان در اين دوره دانست.در اين پژوهش تلاش بر اين است با تحليل داده هاي كم در دسترس، وضعيت سياسي كردها و شهرهاي كردنشين، داخل و يا خارج از مرزهاي مرسوم ايران، هم زمان با روي كار آمدن خلافت اموي تا دوره اول خلافت عباسيان، بررسي شود. همچنين به اين سؤال اساسي پاسخ داده شود كه كردها در مواجهه با تحولات مختلف اين دوران چه واكنشي نشان دادند. مهم ترين فرضيه اين پژوهش تلاش براي تبيين بهتر اين گزاره است كه «وضعيت كردها و شهرهاي كردنشين در اين دوره تابعي از وضعيت كل تر ايرانيان زير حاكميت خلفاي اموي و عباسي بود. با وجود اين جغرافياي كوهستاني محل زيست كردها و عدم دسترسي و تسلط دستگاه خلافت اموي و عباسي بر اين منطقه، سبب شد تا  منطقه سكونت كردها  در اين دوران به مكاني مناسب براي فعاليت مخالفين حكومت خلفا بدل شود.