تحليل مولفه‌هاي رقابت پذيري موثر بر تحقق اقتصاد دانش بنيان شهري (مطالعه موردي شهر كرمان)

شهرها از پيدايش تاكنون، با افزايش شهرنشيني و پيچيدگي نظام شهري در حال رقابت با يكديگر هستند. عصري كه آن را عصر دانايي و اقتصاد را اقتصاد دانش‌بنيان و رقابت را جهاني مي‌دانيم، شاهد رقابت شديدي بين كشورها در سطح بين‌الملل و شهرها در سطح ملي هستيم؛ جريان رقابت ماهيتي پويا دارد كه براي موفقيت در آينده بايد از روش‌هاي رقابتي جديد و تحول‌گرا استفاده كنيم. بنابراين، هدف تحقيق بررسي تأثير مؤلفه‌هاي رقابت‌پذيري بر ارتقاي اقتصاد دانش‌بنيان شهري در كرمان است. روش تحقيق در اين مطالعه، از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفي-تحليلي است كه بخش عمده‌اي از داده‌هاي آن بر اساس مطالعات ميداني و تنظيم پرسش‌نامه از 30 نفر از كارشناسان و خبرگان حوزه‌ي برنامه‌ريزي شهري در سطح منطقه جمع‌آوري‌شده است. يافته‌هاي مطالعه بر اساس فرايند تحليل سلسله مراتبي نشان مي‌دهد كه بين شاخص‌هاي مربوط به عوامل اقتصادي و شاخص‌هاي مرتبط با عوامل اجتماعي ضريب عوامل اقتصادي شامل: عملكرد اقتصادي ، ساختار و ظرفيت اقتصادي ، دگرگوني فن‌آوري اطلاعات ، دگرگوني اقتصاد ، دگرگوني فضا و بازاريابي با ميزان ۵۹/۵ درصد بيشترين تأثيرگذاري را نسبت به عوامل اجتماعي شامل: منابع انساني ، كيفيت زندگي ، سطح پيشرفت شهري ، عملكرد دولتي و عملكرد محيطي با ميزان ۴۰/۵ درصد از كل وزن نهايي را به خود اختصاص داده است. و از بين مؤلفه‌هاي 11 گانه اقتصادي و اجتماعي رقابت‌پذيري مؤثر بر شكل‌گيري اقتصاد دانش‌بنيان شهري، ساختار و ظرفيت اقتصادي و عملكرد اقتصادي به ترتيب با 12 و ۱۰/۵ بيشترين ضريب تأثير را شكل‌گيري اقتصاد دانش‌بنيان به خود اختصاص داده‌اند. بنابراين شهر كرمان به‌منظور رسيدن به پيشرفت همه‌جانبه نيازمند توجه كارآ به عوامل اقتصادي است چراكه بيشترين اثرگذاري را نسبت به عوامل اجتماعي مؤثرترين عوامل در شكل‌گيري و ارتقا اقتصاد دانش‌بنيان شهر كرمان هستند.