تحليل چالش ها و موانع اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي (مطالعه موردي: نواحي روستايي شهرستان خور و بيابانك)

هدف از اين مقاله بررسي موانع و چالش‌هاي اقامتگاه‌ هاي بوم گردي  از ديدگاه كارشناسان و ذي نفعان با استفاده از روش دلفي و تحليل عاملي تاييدي است. تحقيق حاضر به لحاظ هدف از نوع تحقيقات كاربردي و به لحاظ ماهيت از نوع تحقيقات توصيفي- تحليلي است و رويكردي كيفي كمي دارد. جامعه آماري پژوهش شامل دو گروه است: گروه اول شامل  صاحب‌نظران و كارشناسان و گروه دوم ذي نفعان بودند. حجم نمونه براي گروه اول  با استفاده از نمونه‌گيري گلوله برفي يا زنجيره‌اي ۲۸ نفر انتخاب شدند و گروه دوم جامعه آماري مشتمل بر دو گروه مالكين اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي و ساكنين محلي است. نمونه تحقيق، ۵ روستا مصر، گرمه، مهرجان، بياض و ايراج  انتخاب شده ند. اين روستا ها داراي ۱۳۸۴ نفر جمعيت و ۴۷۶ خانوار هستند. براي تعميم اطلاعات به دست آمده به كل جامعه آماري با استفاده از روش نمونه‌گيري كوكران از كل ۴۷۶ خانوار، حجم نمونه برابر با ۳۳۰ خانوار به صورت تصادفي است.تجزيه و تحليل دادها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ انجام گرديد. به منظور شناسايي چالش‌هاي موجود اقامتگاه‌­هاي بوم گردي  از فن دلفي استفاده شد. نتايج در بخش كيفي تحقيق بيانگر آن بود كه مهم‌ترين چالش‌هاي موجود فراروي اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي  عوامل ساختاري و مديريتي، سياست‌گذاري، عوامل مالي و اقتصادي، فردي-شخصيتي، پژوهش و اطلاع‌رساني است. در بخش كمي با استفاده از تحليل عاملي تاييدي در قالب ۵ عامل وجود دارد كه به ترتيب عبارتند از: عوامل مالي و اقتصادي، عوامل مديريتي و ساختاري، ضعف قوانين و سياست گذاري جامع، پژوهش و اطلاع‌رساني و عوامل فردي و شخصيتي كه ۷۸/۷۳ درصد از واريانس كل را تبيين مي‌نمايد.