تبيين الگوي بازآفريني پايدار محلات ناكارآمد شهري با تاكيد بر حكمروايي و نقش كنشگران محلي ( نمونه مورد مطالعه: شهر مشهد)

هدف اين پژوهش، ارزيابي و تبيين نقش و جايگاه كنشگران محلي در فرآيند بازآفريني پايدار بافت‌هاي ناكارآمد و فرسوده شهر مشهد است. در اين تحقيق سعي شده است تا به اين سؤالات پاسخ داده شود كه نقش و جايگاه كنشگران مختلف با تأكيد ويژه بر كنشگران محلي در فرآيند بازآفريني پايدار شهري چيست؟ و چگونه در اين فرآيند نقش آفريني مي‌كنند؟ اين پژوهش با رويكردي كيفي و در راستاي تعيين جايگاه و تحقق همكاري ميان كنشگران اين فرآيند انجام مي‌شود. راهبرد اين پژوهش تركيبي از مورد پژوهي و نظريه‌پردازي است. براي گردآوري اطلاعات مورد نياز از تكنيك‌هاي مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه (نمونه‌گيري هدفمند) استفاده شده است. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه با توجه به شناسايي 57 كنشگر فعال و تقسيم‌بندي كنشگران به كنشگران اوليه و ثانويه (16 دسته همگن)، منافع و علايق متفاوت و همچنين قدرت اثرگذاري بر ساير كنشگران، ضروري است تغيير نگرش در نقش آن‌ها بر اساس تحقق حكمروايي همكارانه صورت پذيرد. در اين راستا لازم است ضمن تأكيد بر لزوم وجود طرح و برنامه مشترك به منظور مديريت كنشگران اين فرآيند، رهبري قدرتمندي به منظور پشتيباني از حضور همه كنشگران در اين فرآيند وجود داشته باشد. بررسي‌هاي انجام شده در اين پژوهش نشان مي‌دهد كه حكمروايي همكارانه در فرآيند بازآفريني پايدار شهري در شهر مشهد زماني اتفاق مي‌افتد كه هم در سطح كلان و راهبردي و هم در سطح عملياتي، تعامل و هماهنگي يكپارچه ميان كنشگران بر اساس يك برنامه اقدام مشترك، مورد توجه و عمل قرار گيرد.