واكاوي نقش دولت در ارتقاي رقابت‌پذيري صنايع ايران

امروزه موفقيت هر كشور در بالا بردن سطح رفاه و پيشرفت مردم آن كشور تعريف مي‌شود. لازمه اين پيشرفت نيز رشد اقتصادي كشور بوده و از جمله موارد مهم در موضوع رشد اقتصادي، قابليت صنعت يك كشور جهت فعاليت بين‌المللي و حضور در بازارهاي خارجي است. براي اينكه صنايع يك كشور و شركت‌هاي فعال در آن‌ها بتوانند با رويكرد صادرات محور در عرصه‌هاي بين‌المللي حضور پررنگي داشته باشند، لازم است محصولات و خدمات اين صنايع در مقايسه با رقباي بين‌المللي خود از مزيت رقابتي برخوردار باشند. كسب مزيت‌هاي رقابتي در بازارهاي بين‌المللي علاوه بر اينكه به محيط خرد و درون صنعت يك شركت وابسته است، متأثر از محيط كلان و دور شركت‌ها بوده و در اين ميان دولت در شكل‌دهي و تأثير بر اين محيط نقش بسزايي ايفا مي‌كند. تأثيرگذاري دولت بر محيط‌هاي اقتصادي فارغ از ميزان و نحوه‌ اثرگذاري، در تمامي مكتب‌هاي اقتصادي مورد پذيرش بوده اما در كشور ايران با توجه به حضور حداكثري دولت در بسياري از سطوح اقتصادي اين تأثير از اهميت بيشتري برخوردار است. اين مقاله در پي يافتن و كشف انواع نقش دولت در كسب مزيت رقابتي صنايع در عرصه‌هاي بين‌المللي است. اين پژوهش از لحاظ جهت‌گيري و هدف در دسته‌ پژوهش كاربردي قرار مي‌گيرد. راهبرد اين پژوهش كيفي است و از ميان دسته‌هاي راهبرد كيفي روش تحليل محتواي كيفي را هدف گرفته است. تجزيه‌وتحليل داده‌ها، به شكل‌گيري 43 شاخص، 14 مؤلفه و 3 بعد منجر شد. نتايج نشان مي‌دهد كه دولت‌ها مي‌بايستي در 3 بعد نقش خود را ايفا كنند. نقش تسهيلگري، نقش تنظيمي و نقش ترويجي.