چرا برخي خط‌ مشي‌هاي ملي، اوضاع را بدتر مي‌كنند؟

خط ‌مشي‌هاي عمومي حلقه پيوند بين حكمراني ملي و اداره امور عمومي هستند. هدف غايي اين خط‌مشي‌ها، حل مسائل عمومي است. مسئله خط‌مشي اشاره به نيازي است كه محقق نشده؛ ارزشي كه رعايت نشده؛ يا فرصتي كه استفاده نشده است. مسئله‌محوري، ويژگي بارز علم خط‌مشي‌گذاري عمومي است. امّا بر اساس قانون آثار ناخواسته، گاهي اوقات اين خط‌مشي‌ها نه تنها مسائل را حل نمي‌كنند، بلكه اوضاع را بدتر مي‌كنند. در خصوص علل اين آثار، مطالعات متعدد پراكنده‌اي انجام شده است. امّا تاكنون چارچوب جامعي براي تشخيص اين علل ارائه نشده است. بر اين اساس، پرسش اصلي اين مقاله آن است كه «چرا برخي خط‌مشي‌هاي عمومي اوضاع را وخيم‌تر مي‌كنند». نويسنده در پرتو استعاره «بيمار- پزشك»، بيست علت اين پديده را با ذكر شواهدي در ايران، واكاوي و تحليل مي‌كند. نويسنده مدعي است اين چارچوب علل، مي‌تواند چارچوبي تشخيصي براي ارزشيابي كيفيت خط‌مشي‌هاي عمومي باشد. در پايان دلالت‌هاي نظري و عملي اين تحليل، براي پژوهشگران و خط‌مشي‌گذاران ارائه و بررسي خواهد شد.