مفهوم دعواي واهي و راهكارهاي كاهش آن (با تأكيد بر رويه قضايي ايران و مطالعه تطبيقي در حقوق ايالات متحده امريكا)

دعواي واهي كه اغلب به طور مغرضانه از جانب خواهان اين دعوا (اعم از اصلي، تقابل، ورود يا جلب ثالث يا در قالب اعتراض و شكايت) طرح مي‌گردد، هر نوع ادعايي در مقطع بدوي يا حتي مقاطع و مراحل واخواهي و تجديدنظر يا از طريق استفاده از شيوه‌هاي فوق‌العاده شكايت (اعاده دادرسي، اعتراض ثالث و فرجام) مي‌باشد كه هدف از آن، ايذاي طرف مقابل، تأخير در روند رسيدگي به دعواي اصلي، تأخير در اجراي حكم قطعي، به دست آوردن مهلت براي خواهان اين دعوا و گرفتن فرصت از طرف مقابل است. در رويه قضايي كامن‌لا كه توجه بيشتري به دعواي واهي داشته و درصدد كاستن از اين دسته از دعاوي مي‌باشد، دعواي واهي به دعوايي كه فاقد سبب حكمي يا موضوعي مي‌باشد، تعريف شده است. اين مقاله، مي‌كوشد تا با تكيه بر رويه قضايي ايران و ايالات متحده، نحوه مديريت دعاوي واهي در محاكم حقوقي را تبيين نموده و راهكارهاي لازم را به نظام دادرسي كشورمان ارايه نمايد.در رويه قضايي كامن‌لا كه توجه بيشتري به دعواي واهي داشته و درصدد كاستن از اين دسته از دعاوي مي‌باشد، دعواي واهي به دعوايي كه فاقد سبب حكمي يا موضوعي مي‌باشد، تعريف شده است. پرسش اصلي اين است كه آيا مي‌توان با مطالعه در حقوق فدرال ايالات متحده، راهكارهايي براي كاستن از دعاوي و دفاعيات واهي از جانب اصحاب دعوا و وكلا و نمايندگان ايشان ارايه داد؟ اين مقاله، مي‌كوشد تا با تكيه بر رويه قضايي ايران و ايالات متحده، نحوه مديريت دعاوي واهي در محاكم حقوقي را تبيين نموده و راهكارهاي لازم را به نظام دادرسي ايران ارايه نمايد.