بررسي تطبيقي انديشه‌هاي مشترك سياسي، اجتماعي و فردي به عنوان مولفه‌هاي مدرنيسم در اشعار احمد شاملو و نازك‌الملائكه

شكل‌گيري هر يك از مكتب‌ها در پي جنبشي سياسي يا اجتماعي و فرهنگي صورت گرفته و هنر و ادبيات هر دوره، محصول جهان زيستۀ خود است. مدرنيسم به عنوان يك مكتب ادبي در كشورهاي آمريكايي و اروپايي از سال‌هاي آغازين سدۀ بيستم و همزمان با نفوذ و گسترش شعر سمبوليستي ظهور كرد و به تدريج به كشورهاي ديگر نشر يافت. در اين پژوهش سعي برآن است تا با نگاهي بر ادبيات تطبيقي، به روش توصيفي – تحليلي، « انديشه‌هاي مشترك سياسي، اجتماعي و فردي » به عنوان مولفه‌هاي مدرنيسم در سروده‌هاي احمد شاملو و نازك‌الملائكه بررسي شود. نتايج حاكي از آن است كه آزادي‌، پرداختن به مسائل سياسي، اجتماعي و عشق فردي به عنوان مولفه‌هاي مدرنيسم در دو شاعر مذكور مشهود است‌. انديشه‌هاي سياسي به عنوان اصلي‌ترين مضمون شعري شاملو شناخته شده است، اما او شاعري متاثر است نه موثر! از منظر اجتماعي نيز آزادي و رهايي بشر از استبداد‌، در اشعار شاملو نمود گسترده اي دارد. نازك الملائكه نيز به رد موضوع جنگ در اشعارش پرداخته است و در قالب اجتماعي، لب به شكوه و شكايت از اوضاع جامعه مي‌گشايد و براي رهايي از رنج‌ها و آلام زندگي ، نه تنها مردم عراق بلكه مردم تمامي سرزمين‌هاي اسلامي را مورد خطاب قرار مي‌دهد