مقاومت آنتي‌بيوتيكي و بايوسايدي و شيوع ژن‌هاي qacAB، smr و norA در انتروكوك‌هاي مقاوم به ونكومايسين جدا شده از بيماران مراكز آموزشي درماني اصفهان

مقدمه: انتروكوك‌هاي مقاوم به ونكومايسين (Vancomycin-resistant Enterococci) VRE به دليل مقاومت آنتي‌بيوتيكي و بايوسايدي، از شايع‌ترين پاتوژن‌هاي بيمارستاني مي‌باشند كه به يكي از مشكلات عمده در بيمارستان‌ها تبديل شده‌اند. اين مطالعه به منظور تعيين الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي، حداقل غلظت مهاركنندگي كلرهگزيدين و بنزالكنيوم كلرايد، بررسي ميزان شيوع ژن‌هاي مقاومت بايوسايدي norA، smr و qacAB و سنجش زمان كشندگي بايوسايدها در ايزوله‌هاي VRE انجام شده است.روش‌ها: در اين مطالعه، 50 ايزوله‌ي VRE از بيمارستان‌هاي آموزشي شهر اصفهان جمع‌آوري و با تست‌هاي فنوتايپيك تأييد شدند. حساسيت آنتي‌بيوتيكي به روش ديسك ديفيوژن و حداقل غلظت مهاركنندگي بنزالكونيوم كلريد و كلرهگزيدين با روش براث ميكرودايلوشن تعيين گرديد. شيوع ژن‌هاي مقاومت بايوسايدي و تعيين قدرت كشندگي بايوسايدها با روش PCR و Time-kill assay بررسي شد.يافته‌ها: از 50 ايزوله‌ي باليني، تمام ايزوله‌ها به سيپروفلوكساسين و اريترومايسين مقاوم و به لينزوليد حساس بودند. محدوده‌ي (Minimum inhibitory concentration) MIC بنزالكنيوم كلرايد و كلرهگزيدين به ترتيب 8-4 و 8-1 ميكروگرم بر ميلي‌ليتر گزارش شد. ژن‌هاي norA، smr و qacAB به ترتيب در 84، 56 و 24 درصد از ايزوله‌ها شناسايي گرديد.نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه‌ي حاضر نشان داد كه علاوه بر لينزوليد به عنوان داروي انتخابي ايزوله‌هاي مقاوم به ونكومايسين، بايوسايد‌هاي كلرهگزيدين و بنزالكونيوم كلرايد نيز اثر كشندگي بسيار خوبي بر روي اين ايزوله‌ها داشتند. اما با توجه به مقاومت بالا نسبت به ساير آنتي بيوتيك‌ها، انجام تست حساسيت آنتي‌بيوتيكي لازم به نظر مي‌رسد.