پديد آورندگان :
روان شاد ، سحر دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده‌ي پزشكي - گروه داخلي , قدمگاهي مقدم ، فرزانه دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده‌ي پزشكي , حسني ، صدف دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده‌ي پزشكي , رحيمي ، حسين دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده‌ي پزشكي - گروه بيماري‌هاي داخلي , الهياري ، ابوالقاسم دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده‌ي پزشكي - گروه بيماري‌هاي داخلي , اكبري راد ، مينا دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده‌ي پزشكي - گروه بيماري‌هاي داخلي , طاهري ، محمدرضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد مشهد , عماد زاده ، مريم دانشگاه علوم پزشكي مشهد - واحد توسعه تحقيقات باليني بيمارستان قائم , مذهب ، زهرا دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده‌ي پزشكي - گروه بيماري‌هاي داخلي , معيني نوده ، محمد دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده‌ي پزشكي - گروه بيماري‌هاي داخلي , عطايي عظيمي ، سجاد دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده‌ي پزشكي - گروه بيماري‌هاي داخلي , كمندي ، مصطفي دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده‌ي پزشكي - گروه بيماري‌هاي داخلي , صديق شمسي ، محسن دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده‌ي پزشكي - گروه بيماري‌هاي داخلي , سجادي ، سمانه دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده‌ي پزشكي - گروه بيماري‌هاي داخلي
چكيده فارسي :
مقدمه: يكي از اصلي‌ترين درمان‌ها جهت كاهش عواقب ناشي از خون‌ريزي به دنبال ترومبوسيتوپني، تزريق پلاكت است. عدم افزايش متناسب اين رده از سلول‌هاي خوني متعاقب تزريق پلاكت، تحت عنوان مقاومت پلاكتي شناخته مي‌شود. هدف از اين مطالعه، بررسي ميزان شيوع مقاومت پلاكتي و عوامل مؤثر و پيش‌گويي‌كننده‌ي آن مي‌باشد. روش‌ها: در يك مطالعه‌ي مقطعي- تحليلي، 73 بيمار مبتلا به ترومبوسيتوپني شديد، در زمينه‌ي لوكمي و كم خوني آپلاستيك، در بخش هماتولوژي- انكولوژي دو بيمارستان اصلي ارجاعي شهر مشهد مورد ارزيابي قرار گرفتند. تزريق پلاكت در بيماراني كه پلاكت كمتر از 10000 در هر ميكروليتر خون و يا كمتر از 20000 در هر ميكروليتر و تب بيشتر يا مساوي 38 درجه‌ي سانتي‌گراد داشتند، انجام شد. سطح پلاكت قبل و 60 دقيقه بعد از تزريق اين فرآورده‌ي خوني اندازه‌گيري و بعد از محاسبه‌ي سطح بدني (مترمربع)، ميزان افزايش تصحيح شده‌ي پلاكت محاسبه گرديد. در صورتي كه اين ميزان بيشتر يا مساوي 10000 در هر ميكروليتر خون بود، عدم مقاومت به تزريق پلاكت محسوب شده و در غير اين صورت مقاومت به تزريق پلاكت در نظر گرفته مي‌شد. يافته‌ها: تعداد 55 بيمار (75/3 درصد) مقاومت پلاكتي داشتند. اين عارضه در گروهي كه تعداد واحد پلاكت بيشتري دريافت كرده بودند شيوع بيشتري داشت. همچنين بيماران با دريافت واحدهاي آفرزيس بيشتر، مقاومت پلاكتي كمتري نشان دادند. نتيجه‌گيري: با توجه به اينكه مقاومت پلاكتي با دريافت واحد پلاكتي بيشتر ارتباط دارد، تزريق پلاكت تنها بايد در موارد ضروري و برحسب انديكاسيون و با ارجحيت واحدهاي افرزيس انجام گيرد.
