توقيفيت اسماء و صفات الهي در انديشه‌ي ابن‌حزم قرطبي و ملاصدرا

مسئله ي اصلي اين پژوهش بررسي نظريه ي توقيفيت اسماء و صفات الهي با مطالعه ي موردي ديدگاهها و افكار دو انديشمند مسلمان يعني ابن حزم قرطبي و ملاصدرا شيرازي است. يافته هاي اين پژوهش عبارت است از اينكه ابن حزم بر اين باور است كه صفات الهي قابل شناخت نيست و از همين رو نمي توان خداوند را جز به صفاتي كه در قرآن و كلمات پيامبر آمده است، متصف نمود. ملاصدرا معتقد است كه خداوند به كمالات حقيقي متصف مي شود اگر چه اين كمالات در زبان شريعت نيامده باشد. به علاوه خداوند در تمام تجليات خود حاضر است و به همين سبب در مقام مجلا و مظهر به صفات خلقيه هم متصف مي شود. مضافاً بر اينكه اطلاق و لابشرطيتِ وجود خداوند اقتضا مي كند كه او هر آنچه را كه موجود است - اعم از ذات اشياء و آثار و صفات آنها در بربگيرد. در عين حال حتي اگر قائل به عدم توقيفيت اسماء و صفات الهي باشيم، ادب بندگي اقتضا مي كند كه او را به صفاتي كه خود در قرآن كريم ذكر كرده است، بخوانيم.