نقش واسطه‌اي تحول مثبت نوجواني در رابطه بين جو اخلاقي مدرسه و رفتارهاي آسيب‌زاي تحصيلي

تحول مثبت نوجواني، رويكردي جامع و يكپارچه است كه بر نقاط قوت و فرايندهاي انطباقي تاكيد مي‌كند. اين رويكرد، مسير نوجوانان را در جهت رسيدن به احساس شايستگي و كارآمدي در ابعاد مختلف جسماني، اجتماعي، هيجاني، شناختي و اخلاقي هموارتر مي‌كند و هدف آن ايجاد رفتارهاي مثبت در نوجوانان است. در اين راستا، هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه جو اخلاقي مدرسه و رفتارهاي آسيب‌زاي تحصيلي با واسطه گري تحول مثبت نوجواني بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل دانش‌آموزان شهر شيراز بود .به اين منظور 671 دانش‌آموز دوره متوسطه اول و دوم شهر شيراز (293 پسر و 378 دختر) با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند و مقياس‌‌هاي جو اخلاقي مدرسه (شولت و همكاران، 2002) ، تحول مثبت نوجواني (گلدوف و همكاران، 2014) و رفتارهاي آسيب‌زاي تحصيلي(كشكولي، 1395) را تكميل نمودند. داده‌ها در قالب مدل سازي معادلات ساختاري (SEM) تحليل شدند. با توجه به يافته‌ها، جو اخلاقي مدرسه و تحول مثبت نوجواني اثر مستقيم و منفي بر رفتارهاي آسيب‌زاي تحصيلي داشتند. همچنين جو اخلاقي مدرسه اثر مستقيم و مثبت بر تحول مثبت نوجواني داشت. نتايج آزمون بوت استراپ نيز حاكي از آن بود كه تحول مثبت نوجواني، نقش واسطه اي در رابطه جو اخلاقي مدرسه با رفتارهاي آسيب‌زاي تحصيلي دارد. بر اساس نتايج به دست آمده از اين پژوهش مي‌توان گفت براي كاهش رفتارهاي آسيب‌زاي تحصيلي بايد به جو اخلاقي مدرسه و نيز ارتقاي مؤلفه‌هاي تحول مثبت نوجواني توجه شود.