مقايسه دو شيوه تمرين هوازي بر سطوح SOD و TNF-α در بافت قلب رتهاي مبتلا به ديابت نوع دو

هدف از اين مطالعه مقايسه دو شيوه تمرين هوازي بر سطوح SOD وTNF-α در بافت قلب رت هاي مبتلا به ديابت صورت گرفت. 40 سر رت نر نژاد ويستار ده هفته‌اي به صورت تصادفي در چهار گروه 10 تايي كنترل سالم، ديابت، ديابت+MIT و ديابت+HIT قرار گرفتند. گروه تمريني شدت متوسط، 5 جلسه در هفته به مدت 8 هفته روي نوارگردان به مدت 60 دقيقه و با سرعت 25 متر در دقيقه و گروه تمريني شدت بالا نيز 5 جلسه در هفته به مدت 8 هفته با زمان تمرين 60 دقيقه و با سرعت 34 متر در دقيقه دويدند. بافت قلب رت ها جهت تعيين ميزان تغييرات SOD و TNF-α با استفاده از روش الايزا مورد بررسي قرار گرفت. جهت بررسي تفاوت بين گروهي متغيرها از آزمون هاي آماري تحليل واريانس يك طرفه و تعقيبي توكي در سطح معناداري 0/05≥P استفاده شد. نتايج نشان داد كه اختلاف معناداري در سطوح TNF-α و SOD بافت قلب رت ها ميان چهار گروه پژوهش وجود داشت(P≤0.001 ) ميزان سطوح TNF-α در گروه تمرينيHIT نسبت به گروه ديابتي نيز كاهش معناداري را نشان داد(0/001= P) در صورتي كه اين تغييرات در گروه تمرينيMIT نسبت به گروه ديابت كاهش غيرمعنادار بوده است (0/117= P) ميزان سطوح SOD ميان گروه هاي تمريني  MITوHIT نسبت به گروه ديابتي نيز افزايش معناداري را نشان دادند (0/001= P). به نظر مي رسد، تمرينات هوازي با شدت هاي مختلف سبب بهبود سطوح SOD و TNF-α مي شود، گرچه شدت تمرين در تمرينات تناوبي عامل موثري در تغييرات سطوح هر دو متغير بوده است.