مقايسه تاثير يك دوره تمرينات پلايومتريك با و بدون تمرينات كششي بر دايناميك والگوس زانو، انعطاف پذيري و متغيرهاي عملكردي زنان تكواندوكار نخبه در معرض آسيب رباط متقاطع قدامي

شيوع آسيب هاي ورزشي در ورزش هاي رزمي بالا است. آسيب هاي رايج در تكواندو بيشتر در اندام هاي تحتاني اتفاق مي افتد. هدف تحقيق حاضر مقايسه تاثير يك دوره تمرينات پلايومتريك با و بدون تمرينات كششي بر دايناميك والگوس زانو،انعطاف پذيري و متغيرهاي عملكردي‌زنان تكواندوكار نخبه در معرض آسيب رباط متقاطع قدامي بود. 45 تكواندوكار زن 15-25 سال نخبه در معرض آسيب رباط متقاطع قدامي در اين تحقيق شركت كردند. دايناميك والگوس زانو در حركت اسكوات با نرم افزار KINOVEA ، انعطافپذيري با آزمون بالا آوردن مستقيم پا و شاخص هاي عملكردي با تست هاي واي بالانس، پرش لي سه گام و سيستم امتيازدهي خطاي فرود پيش و پس از هشت هفته تمرينات پلايومتريك همراه با تمرينات كششي اندازه گيري شدند.پس از آن داده هاي حاصل از تست هاي پيش و پس آزمون مورد تجزيه وتحليل قرار گرفت. نتايج آزمون آناليز واريانس يكراهه((0/000=p)دايناميك والگوس زانو غالب، (0/000=p)دايناميك والگوس زانو غير غالب، (0/003=p) بالا آوردن مستقيم پاي غالب، پرش لي سه گام و (0/000=p) آزمون امتيازدهي خطاي فرودنشان داد كه تفاوت معني‌داري بين نتايج دادهاي هر سه گروه وجود دارد(0/05≥P).  همچنين با توجه با اندازه اثرگزارش شده  هر متغير در هر گروه نشان داده شد كه برتري متعلق به گروه تمرينات پلايومتريك همراه كشش بود. تمرينات پلايومتريك همراه با كشش تاثير معناداري در كاهش ريسك آسيب و افزايش انعطاف¬پذيري و عملكرد تكواندوكاران زن نخبه در معرض آسيب رباط متقاطع قدامي داشت. با توجه به اندازه اثر بالاي گزارش شده براي گروه تمرينات پلايومتريك همراه كشش پيشنهاد مي‌شود كه از اين مداخلات براي كاهش ريسك آسيب و افزايش عملكرد تكواندوكاران مورد استفاده قرار گيرد