كينتيك ورزشكاران با بازسازي رباط صليبي قدامي در فرود با چالش عصبي-شناختي

وظايف حركتي عصبي-شناختي، ارتباط موثري بر هماهنگي عملكرد ورزشي و آسيب‌هاي اسكلتي عضلاني دارد. بقاياي تغييرات شناختي پس از جراحي بازسازي رباط صليبي قدامي موجب تغييرات بيومكانيكي زانو شده و مي‌تواند ريسك آسيب ثانويه را افزايش مي‌دهد. هدف مطالعه‌ي حاضر بررسي و مقايسه كينتيكي ورزشكاران با سابقه بازسازي رباط صليبي قدامي و ورزشكاران بدون آسيب بود. در مطالعه‌ي پيش رو در مجموع 30 فوتباليست مرد حرفه‌ايشامل15 ورزشكار با سابقه بازسازي رباط صليبي قدامي بعد از بازگشت به بازي و 15 ورزشكار سالم، شركت كردند. آزمودني‌ها حداقل 5 فرود قطره‌اي با مداخله شناختي در تصميم گيري نقطه فرود برروي صفحه نيرو انجام دادند. حداكثر نيروي عكس العمل زمين، زمان رسيدن به ثبات و مركز فشار با شاخص طول مسير در لحظه فرود محاسبه شد. براي مقايسه‌ي متغيرها از آزمون يو من ويتني استفاده شد. ازنظر آماري ، تفاوت معناداري در چهار متغير: ميانگين حداكثر مسير حركت مركز فشار (04/ 0 = p)، حداكثر ميانگين نيروي عمودي عكس العمل زمين در بهترين فرودها (01/ 0 = p )، حداكثر ميانگين نيروي عمودي عكس العمل زمين در كل فرودها (01/ 0 = p  ) و حداكثر ميانگين نيروي داخلي-خارجي عكس العمل زمين در بهترين فرودها (03/ 0 = p ) وجود داشت، اما در متغير حداكثر زمان رسيدن به ثبات در همه كلاس‌هاي فرود (05/ 0 p ) از نظر آماري معناداري مشاهده نشد. به نظر مي‌رسد اختلال در تصميم‌گيري با مداخله‌ي شناختي در طول مرحله پرواز، ريسك آسيب‌ديدگي مجدد را در افراد باسابقه بازسازي رباط صليبي افزايش مي‌دهد.