ارزيابي تأثير پيرشدگي بر عملكرد بلندمدت مخلوط‌ هاي آسفالت گرم حاوي مقادير زياد تراشه آسفالت بر پايه نتايج آزمايش خمش نيم‌دايره‌اي (SCB) در دماي مياني

با توجه به افزايش سختي آسفالت براي مخلوط حاوي تراشه آسفالت (RAP)، بهبود خرابي شيارشدگي، قابل پيش‌بيني است، اما با افزايش سطح پيرشدگي و افزايش سختي در مخلوط‌هاي حاوي درصدهاي بالاي تراشه آسفالت، مشكلاتي نظير ترك‌خوردگي در دماي پايين و دماي مياني (كاهش مقاومت در برابر ترك‌خوردگي) در بلندمدت شكل مي‌گيرد. در اين پژوهش، تأثير پيرشدگي بر عملكرد شكست مخلوط‌هاي آسفالتي گرم (WMA) حاوي درصد بالاي تراشه آسفالت در بلندمدت در دماي مياني (℃25)، با استفاده از آزمايش خمش نيم‌دايره‌اي، مورد ارزيابي قرار گرفت. براي انجام تحقيق از مقادير مختلفي از تراشه آسفالت (صفر، 50، 75 و 100 درصد)، روغن گياهي به عنوان عامل جوانساز، زايكوترم به عنوان افزودني مخلوط آسفالتي گرم و قير 85/100 به عنوان قير جديد استفاده شد. براي اعمال سطوح مختلف پيرشدگي، نمونه‌ها مطابق با مطالعات پيشين به مدت 3، 5، 7 و 9 روز و در دماي ℃85، درگرمخانه نگهداري شدند. نتايج نشان داد با افزايش مقدار تراشه آسفالتي و افزايش سطح پيرشدگي نمونه‌ها، حداكثر نيروي لازم براي شكست و ضريب بحراني شدت تنش KIC، افزايش ولي انرژي كرنشي U كاهش يافت. همچنين، به منظور مقايسه عملكرد بلندمدت مخلوط‌هاي آسفالتي حاوي درصدهاي مختلف تراشه آسفالت، سطح زير منحني انرژي كرنشي رها سازي شده (Jc)- پيرشدگي، تعيين و نتيجه گرفته شد كه نمونه‌هاي بدون تراشه آسفالت 8، 34 و 52 درصد مقاومت بيشتري در برابر ترك‌خوردگي نسبت به نمونه‌هاي حاوي 50، 75 و 100 درصد تراشه آسفالت از خود نشان مي‌دهند.