بررسي تأثير محلول‌پاشي جيبرليك‌اسيد بر قدرت منبع و ذخيره سازي ساقه ارقام گندم

اين تحقيق، با هدف شناخت برخي مكانيزم‌هاي فيزيولوژيك مرتبط با ذخيره‌سازي در ارقام مختلف گندم، به‌صورت آزمايش اسپليت پلات و در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار، در مزرعه آزمايشي گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشكده كشاورزي دانشگاه تهران در شهر كرج، در دو سال زراعي 96-1394 انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل 22 رقم گندم به‌عنوان عامل اصلي و محلول پاشي جيبرليك اسيد در مرحله پيدايش گره دوم ساقه (GA3) در دو سطح (صفر (شاهد) و 100 ميلي گرم در ليتر) به‌عنوان عامل فرعي بودند. نتايج نشان داد كه محلول پاشي جيبرليك اسيد، سبب افزايش معني دار وزن خشك و وزن مخصوص ساقه، سطح برگ، كلروفيل و همچنين عملكرد دانه در ارقام مختلف گندم در هر دو سال آزمايش شده است كه از بين اين صفات، وزن خشك ساقه، بيشترين تأثيرپذيري و افزايش را در شرايط محلول‌پاشي جيبرليك اسيد نشان داد. همچنين همبستگي مثبت و معني داري بين وزن خشك ساقه با وزن مخصوص ساقه و انتقال مجدد در ارقام مختلف در شرايط محلول‌پاشي جيبرليك اسيد وجود داشت. ارقام شبرنگ و دز در شرايط محلول‌پاشي جيبرليك اسيد، بيشترين ميزان صفات مرتبط با ذخيره سازي (وزن خشك و وزن مخصوص ساقه) را داشتند كه به دليل انتقال مجدد، بالا عملكرد دانه بالاتري را نيز دارا بودند. به‌طوركلي در اين تحقيق، كاربرد خارجي جيبرليك اسيد سبب تقويت توان ذخيره سازي، قدرت منبع و عملكرد در ارقام مختلف گندم شد.