تأسيس حكومت محلي بني‌عنَّازي (328-448ق) به مركزيت حُلْوَان در دورۀ آل بويه

«عنَّازيان» دسته‌اي از كُردهاي منسوب به ايل «شاذَنجان»، در دهۀ پاياني نيمۀ اول سدۀ چهارم قمري وارد منازعات قدرت در بخشي از ناحيۀ جبال شدند، ولي تأسيس حكومت آنها تا اواخر همين سده به طول انجاميد. بر اين اساس، مسئلۀ اصلي پژوهش حاضر چرايي و چگونگي تأسيس حكومت بني‌عنَّازي به مركزيت حُلْوَان است؛ درحالي‌كه درست در اين دورۀ تاريخي، حكومت مقتدر بني‌‌حَسْنَوَيْهْ در دِينَوَر هيچ قدرت همساني را تحمل نمي‌كرد و دولت آل بويه در عراق نيز با آنكه متّحد و گاهي حامي عنَّازيان بود، تمايلي به تأسيس حكومت مقتدر بني‌عنَّازي نداشت. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه عنَّازيان با حمايت آل بويه عراق، ابتدا موقعيت سياسي و نظامي خود را در حُلْوَان و اطراف آن تثبيت كردند، به منصب «معاون حُلْوَان» رسيدند و سپس با تسلط بر شاهراه اقتصادي، نظامي و مذهبي طريق خراسان و كسب منصب «حامي طريق خراسان»، موفق به تقويت موضع خود، سقوط ‌حَسْنَوَيْهْ و برپايي حكومت شدند.