غلوپژوهي در حوزه معاصر شيعي و جايگاه آن در مطالعات روايي

فاقد عنوان لاتين

در سده هاي نخستين اسلامي اماميه مواجهه فراواني با غاليان داشتند و نقدهاي بسياري بر ايشان نوشته بودند از سده ششم تا ظهور ،شيخيه، دوره ركود تأليفات غلو پژوهي است ديگربار از سده سيزدهم قمري ديگر بار نقدهايي بر غلق، خاصه با رويكرد نقد الحديثي و از جمله به قلم ميرزاي قمي و ميرزا رضا شيرواني نوشته شد. اوج اين تأليفات مربوط به دوره معاصر است اين نقدها با رويكرد غالب سنتي شيعي و در محورهاي نقد فرق مختلف غلوگرا ،شيخيه صوفيان و نصيريه) و بيشتر با معرفي آراي غاليانه و مرز آن با عقايد و كلام امامي بوده است. در مرحلهٔ بعد تحقيقات حديثي رجالي و تاريخي نوشته شده است و به ندرت با رويكرد مايل به اهل سنت است. در دو دهه اخير با دسترسي هاي نرم افزاري و نيز كشف آثار سري نصيريه پژوهشهاي تاريخي فرقه شناسي و منبع شناسي روايات غلو نيز رشد فزاينده اي كرده است در اين پژوهشها برخي از بزرگترين فقهاي حوزه معاصر به ويژه در حوزه فقهي قم و بيش از آن پژوهشگران حوزه حديث و تاريخ سهيم.اند اين نوشتار بسياري از اين آثار را معرفي كرده است و در مجموع به اين نتيجه رسيده كه تحقيقات ناظر به خود آثار ،غاليان قوي تر هستند و در بازخواني و تقويت آراي قدما در زمينه ،حديث رجال و فرق مؤثر بوده اند.

فاقد چكيده لاتين