واكاوي ابعاد رهبري تعالي‌بخش علوي بر مبناي نهج‌البلاغه: توسعه نظريه رهبري تحول‌آفرين با رويكرد مديريت اسلامي

رهبري تحول‌آفرين، سبكي از رهبري است كه در آن رهبر و پيروان تلاش مي‌كنند با تشويق و الهام‌بخشي به سطوح متعالي، موفقيت سازمان را موجب شوند. آموزه‌هاي اسلام به عنوان مجموعه‌اي دربردارنده ابعاد گوناگون سعادت دنيوي و اخروي انسان‌ها است كه توجه به موضوع سرپرستي، رهبري و روابط ميان‌فردي، از جمله آن‌ها شمرده مي‌شود. نوشتار پيش‌رو درصدد است تا از طريق بررسي گفتارهاي اميرالمؤمنين (عليه‌السلام) به‌عنوان الگوي انسان كامل و با الهام‌گيري از سبك تحول‌آفرين، الگوي رهبري تعالي‌بخش را ارائه نمايد. به منظور دستيابي به مؤلفه‌هاي مدل رهبري تعالي‌بخش، متن كتاب شريف نهج‌البلاغه با روش تحليل مضمون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت كه نتيجه طبقه‌بندي آن در نرم‌افزار Maxqda2020، شامل 819 كد اوليه، 186 مضمون پايه، 27 مضمون سازمان‌دهنده و 6 مضمون فراگير بوده است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه مدل رهبري تعالي‌بخش مبتني بر شخصيت اميرالمؤمنين (عليه‌السلام)، شامل شش بعد اصلي «هدايت راهبردي»، «هم‌افزايي ميان‌فردي»، «پرورش قدرت شناختي»، «تقويت آينده‌نگري راهبردي»، «توسعه زيرساخت‌هاي رشد» و »پشتيبان در توسعه فردي» است. در مجموع الگوي رهبري تعالي‌بخش علوي، نه تنها مي‌تواند يك جايگزين مناسب و اسلامي بر سبك رهبري تحول‌آفرين غربي باشد، بلكه مي‌تواند به عنوان يك الگوي كامل و بي‌نقص به جهانيان معرفي شود؛ چرا كه انتقادات وارده به سبك رهبري تحول‌آفرين مانند سوءاستفاده از قدرت و عدم توجه به اخلاق، ديگر در الگوي رهبري تعالي‌بخش علوي مطرح نيستند.