ارزيابي وضعيت شاخص‌هاي الگوي حكمراني اسلامي در نظام مديريت شهري ايران

جهان پر تلاطم امروزي، انگاره‌هاي گوناگوني در زمينه حكمراني كه تماماً ريشه در تفكرات پوزيتيويسمي دارد و توسعه و كمال را تنها در تأمين نيازهاي مادي و دنيوي كه اساساً از خرد و باور‌هاي دوران رنسانس و به‌ويژه انقلاب صنعتي در اروپا بر مي‌آيد، مي‌داند. اين در حالي است كه دين اسلام با نگاهي همه‌ جانبه، حكمراني با مفهومي فراتر از بينش مادي گرايانه غربي ارائه مي‌دهد كه بر پايه كلان‌نظريه عبادت‌محوري ، كه اساس خلقت آدمي مي‌باشد، استوار است و در تمامي امور با توجه به وجود برتر معنا مي‌يابد. پارادايمي كه مشتمل از ارتباطات دروني و عميق آدمي و همچنين ارزش‌هاي حيات اجتماعي اوست، كه در نهايت منجر به عالم بالا كه كمال اصلي آدمي است ختم مي‌شودمي‌شود. الگويي كه اين ظرفيت را دارد تا شمول شهروندان را به وجود برتر رهنمون سازد. حال ضرورتأ اين پژوهش بر آن است؛ با توجه به ظرفيت بالاي الگوي حكمراني اسلامي، در گام نخست شاخص‌هاي اين الگو را از دل مطالعات و مستندات علمي پيشين شناسايي و سپس با استفاده از آن، نظام مديريت شهري ايران را كه داعيه اين نوع از حكمراني را دارد سنجيده، و درنهايت در صورت وجود انحراف از اين بينش اسلامي راه را براي شناسايي موانع آن در پژوهش‌هاي آتي بگشايد. نتايج پژوهش با توجه به آزمون T تك‌نمونه‌اي در محيط نرم‌افزار SPSS حاكي از آن است كه ديدگاه كلي پاسخ‌دهندگانپاسخ‌دهندگان نسبت به عملكرد نظام مديريت شهري ايران با توجه به شاخص‌هاي حكمراني اسلامي نامطلوب مي‌باشد و انحراف ميانگين تمامي شاخص‌هاي مستخرج منفي مي‌باشد و بيانگر ضعف، انحراف و گاهاً خروج از خط سير اين بينش الهي در حوزه مديريت شهري ايراني است. اين نكته قابل ذكر است، تاكنون عمده پژوهش‌هاي صورت يافته در حوزه مديريت اسلامي تنها به شناسايي و استخراج شاخص‌ها پرداخته؛ و ارزيابي وضعيت سيستم مديريت اسلامي كشور حلقه مفقوده اين‌گونه پژوهش‌ها مي‌باشد. لذا توصيه مي‌گرددمي‌گردد با توجه نتايج به‌دست‌آمده؛ در جهت كاهش اين انحرافات و بازگشت به اين انديشه توحيدي، در پژوهش‌هاي آتي در پي شناسايي موانع و محدوديت‌هاي استقرار و پياده‌سازي اين نوع از حكمراني در موضوع مورد مطالعه بود.