چيستي و چگونگي ويژگي‌هاي ديپلماسي عمومي آمريكا در قبال ايران (1997-2005)

شرايط جديد نظام بين الملل سبب شده است مؤلفه هاي جديدي در ساختارهاي رسمي بين المللي نقش ايفا كنند. مطرح شدن بازيگران جديد و اهميت يافتن افراد و نهادهاي غيردولتي در جهان موجب شده است تا كشورها براي تأمين منافع خود، علاوه بر روش هاي گذشته، ابزارها و راه هاي جديدي را به كار گيرند كه يكي از مهم ترين آن ها بهره گيري از ديپلماسي عمومي است. با توجه به فراز و نشيب هاي حاكم بر روابط ايران و آمريكا در دوره هاي زماني مختلف، و با عنايت به چرخش گفتماني در سياست خارجي ايران به تنش زدايي و اعتمادسازي با جهانِ خارج در دوران دولت اصلاحات (1376-1384)، ديدگاه ها درمورد ايران تغيير كرد و آمريكا درصدد برآمد تا با به كارگيري ديپلماسي عمومي در ايران به اهداف و منافع خود تحقق بخشد. از جلوه‌هاي بارز ديپلماسي در اين دوران مي‌توان به اعزام تيم‌هاي ورزشي، صدور رواديد و تسهيل مبادلات دانشجويي، و ساير برنامه‌هاي علمي و فرهنگي اشاره كرد. ازاين‌روي پرسش اصلي در پژوهش حاضر اين است كه رويكرد ديپلماسي عمومي آمريكا در ايران از چه بارزه‌هايي در دوران اصلاحات برخوردار است. انگارۀ اوليه اين است كه آمريكا در اين دوره بر گسترش ليبرال دموكراسي، بازنمايي مثبت از اقدامات آمريكا، و تغيير فرهنگ عمومي در ايران تأكيد داشته و نسبت به دوره‌هاي قبل، ديپلماسي عمومي آمريكا به‎ شكل غيررسمي‌تر و با مشاركت بازيگران غيردولتي صورت گرفته است. اين اثر با روش توصيفي و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي به بررسي اين موضوع پرداخته است.