نگاهي جامعه‌شناختي به سير تحولات روابط با جنس مخالف در گذار از سنت به مدرنيته با تأكيد بر قبح‌زدايي در مفاهيم عرفي و جرم‌شناسي اسلامي

در اين پژوهش به دنبال پاسخ به اين پرسش هستيم كه ورود مفاهيم جديد نوعي چگونه موجب قبح‌زدايي از روابط با جنس مخالف در گذار از سنت به مدرنيته در ايران شده است. روابط با جنس مخالف هميشه به‌عنوان يكي از مسائل هميشگي قرين و همزاد نوع بشر بوده است كه در شرايط و زمان‌هاي مختلف سير تطورات خاصي را تجربه كرده است؛ ايران نيز از اين قاعده مستثني نبوده است. ازجملۀ اين تطورات و تغييرات مي‌توان به گذار اين مدل رابطه از سنت به مدرنيته اشاره كرد كه تحت تأثير عواملي همچون تغييرات اجتماعي، شكاف نسلي، گذر از نظام پدرسالاري به فرزندسالاري و در نهايت پروسۀ جهاني‌شدن با آمدن واژگان بيگانه به فرهنگ ايراني (چون رِل‌زدن، شوگر ددي، شوگر مامايي و امثالهم) تا حدودي موجب قبح‌زدايي از اين روابط شده است. قطعاً چنين تحولاتي مغاير با فرهنگ ايراني است و از منظر آموزه‌هاي جرم‌شناسي اسلامي، چنين روابطي صرفاً در قالب شرع و قانون پذيرفتني است.