تحقق‌پذيري شاخص‌هاي حكمراني شايسته منابع آب كشاورزي در تشكل‌هاي آب‌بران دشت‌آبي كامياران كردستان

حكمراني آب به عنوان راهكاري موثر در پاسخ به كمبود منابع آب كشاورزي و مديريت بهينه آن‌ها شناخته مي‌شود. لذا شناسايي و ارزيابي شاخص‌ها و نيز سازوكارهاي اولويت‌دار براي تحقق آن اهميت دارد. با اين آگاهي، اين پژوهش به ارزيابي تحقق پذيري شاخص‌هاي حكمراني شايسته منابع آب كشاورزي در تشكل‌هاي آب‌بران شهرستان كامياران، استان كردستان پرداخته است. اين تحقيق از نوع بررسي‌هاي توصيفي-تحليلي بوده كه به روش پيمايشي انجام شده است. افزون بر مرور و مطالعه عميق اسنادي و كتابخانه‌اي، داده‌هاي موردنياز با استفاده از روش ميداني و ابزار پرسشنامه در سال1400گرد‌آوري شده است. جامعه آماري پژوهش شامل220 نفر بهره‌بردار آب در هشت روستاي تحت پاياب سدهاي زيويه و آميراباد-رمشت در شهرستان كامياران بوده كه به صورت سرشماري انتخاب شدند. روايي شكلي ابزار تحقيق توسط متخصصان موضوعي در دانشگاه انجام گرفت و محاسبه پايايي آن نيز با ضريب تتاي ترتيبي (0.85-0.72=θ) تأييد شد. براي پردازش داده‌ها از نرم افزار‌هاي SPSS25 و Lisrel8.8 استفاده شده است. يافته‌ها نشان داد وضعيت حكمراني شايسته تشكل‌ها به ترتيب در سطح ضعيف (47.72 درصد) و متوسط (37.27درصد) است. مقايسه ميانگين‌ها نشان داد كه ميانگين ابعاد پايايي مالي و استقلال، مشاركت، عدالت و شفافيت بالاتر از متوسط جامعه بوده ولي در ديگر ابعاد پايين‌تر است. با در نظر گرفتن سطح معني‌داري حكمراني منابع آب كشاورزان از نظر مؤلفه‌هاي پايايي مالي، مشاركت، عدالت، قابل قبول بوده، اما از نظر كفايت و قابليت ‌اعتماد، كارآيي و اثربخشي، و مسئوليت‌پذيري ضعيف گزارش شده است. ضريب همبستگي رابطه معني‌دار بين متغيرهاي تعداد شركت در نشست‌هاي عمومي و پيشينه شغل اصلي با متغير سطح حكمراني شايسته تشكل‌ها را تائيد مي‌كند.