نقش سرمايه اجتماعي در به‏ كارگيري كنش‏ هاي مناسب كشاورزي (گپ جهاني): مطالعه ‏اي در شهرستان خرم‏ آباد

بررسي ارتباط بين بكارگيري رفتارهاي دوستدارنه و سالم محيط زيستي با سرمايه اجتماعي از جمله موضوعات جديدي است كه مورد توجه انديشمندان حوزه محيط زيست قرار گرفته است. پژوهشگران معتقدند كه سطوح سرمايه اجتماعي مي‏تواند بر رفتارهاي پايدار اكولوژيكي تأثير به ‏سزايي داشته باشد و رفتارهاي زيست‌‌محيطي افراد و تمايل آنان را به سوي رفتارهاي ايمن در محيط طبيعي هدايت كند. در اين راستا اين اين پژوهش با ديدمان كَمي و با روش علي - ارتباطي با هدف نقش سرمايه اجتماعي در بكارگيري عمليات مناسب كشاورزي انجام شد. تحقيق حاضر از نظر ماهيت از نوع تحقيقات كمي، با توجه به هدف كاربردي، از لحاظ گردآوري داده ‏ها جزء تحقيقات ميداني از نوع همبستگي مي‏ باشد. جامعه آماري پژوهش در سال 1401 شامل تمامي كشاورزان شهرستان خرم‏آباد به شمار 40000 تن بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول نمونه‏گيري كوكران 380 نفر از كشاورزان با روش‏ نمونه‏گيري طبقه‏اي با انتساب متناسب انتخاب براي مطالعه شدند. ابزار اصلي پژوهش پرسشنامه‏ اي با مقياس طيف ليكرت بود كه روايي شكلي آن توسط گروه متخصصان موضوعي و پايايي آن توسط ضريب آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي تاييد شد. تجزيه و تحليل داده ‏ها در دو بخش آمار توصيفي و استنباطي توسط نرم افزار SPSSWin23 انجام شد. نتايج آمار توصيفي نشان داد كه كشاورزان مورد مطالعه عمليات مناسب كشاورزي را به خوبي بكار نمي‏ گيرند و رفتارهاي «استفاده از محصولات كم آب بر» و «استفاده از كودهاي زيستي و بيولوژيك» بيش از ساير عمليات مناسب كشاورزي بكار گرفته‏ اند. علاوه بر اين نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين تمامي ابعاد سرمايه اجتماعي (مشاركت اجتماعي، هنجار اجتماعي، آگاهي اجتماعي، كنش جمعي، اعتماد اجتماعي) با بكارگيري عمليات مناسب كشاورزي رابطه مثبت و معني‏داري وجود دارد. همچنين نتايج رگرسيون ترتيبي نشان داد كه ابعاد سرمايه اجتماعي تاثير مثبت و معني‏ داري بر بكارگيري عمليات مناسب كشاورزي دارد.