تحليل عوامل مؤثر بر نگهداشت دانشجويان پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه رازي

دستيابي به توسعه پايدار مستلزم تربيت نيروي انساني متخصص و شايسته از طريق مراكز و نهادهاي آموزشي است. اين در حالي است كه يكي از دغدغه‏ هاي آموزش عالي كشاورزي به ويژه در سال‎هاي اخير مسأله نگهداشت دانشجويان مي ‎باشد. لذا هدف كلي اين پژوهش علي- ارتباطي، تحليل عوامل مؤثر بر نگهداشت دانشجويان كشاورزي بود. جامعه آماري تحقيق، دانشجويان مقطع كارشناسي پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه رازي در سال تحصيلي 1401- 1400 بودند (901=N) كه 270 نفر از آنان براساس جدول بارتلت با روش نمونه‎ گيري تصادفي طبقه‎ اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ‎ها پرسشنامه محقق‏ ساخته بود كه براي پايايي و روايي آن به ترتيب از ضريب تتاي ترتيبي (0/87=Ө) و پانل متخصصان استفاده شد. براساس تحليل عاملي اكتشافي، به ترتيب اهميت عوامل مربوط به استادان، عامل حمايتي ـ مديريتي، محيطي و امكانات آموزشي و عامل فردي به عنوان عوامل مؤثر بر نگهداشت دانشجويان استخراج شدند. اين عوامل در مجموع حدود 73درصد از واريانس مربوط به نگهداشت دانشجويان كشاورزي را تببين مي‏ كنند. يافته ‏هاي آزمون من ويتني نشان داد كه بين ديدگاه دانشجويان دختر و پسر نسبت به عوامل مؤثر بر نگهداشت دانشجويان، تفاوت معناداري وجود ندارد. در حالي كه، تفاوت بين ديدگاه دانشجويان ساكن روستا و شهر در مورد عوامل مؤثر بر نگهداشت دانشجويان، معنادار شد. نتايج آزمون كروسكال واليس نيز بيانگر آن بود كه دانشجويان ورودي‏ ها و رشته ‏هاي مختلف كشاورزي در مورد عوامل مؤثر بر نگهداشت دانشجويان اتفاق نظر دارند. بر پايه يافته‏ ها، توجه به مواردي از قبيل ايجاد انگيزه و علاقه در دانشجويان توسط استادان، حمايت دولت از اشتغال‎زايي براي دانش آموختگان كشاورزي، فراهم نمودن گلخانه و زمين كشاورزي جهت انجام فعاليت‎هاي عملي در دانشكده‌هاي كشاورزي مي تواند وضعيتي را بوجود آورد كه باعث حفظ و نگهداشت هر چه بيشتر دانشجويان شود.