تصميم گيري باليني در پرستاران ايراني: مرور سيستماتيك

مقدمه: تصميم گيري باليني يكي از مهم ترين فرايندهايي اســت كه همواره پرستاران براي مراقبت از بيماران اســتفاده مي كنند. تصميم هاي مناسب به بهبود كيفيت مراقبت، كاهش مدت زمان بيماري و ناتواني، كاهش هزينه و استفاده بهينه از منابع كمك مي نمايد. لذا هدف اين مطالعه مروري بر مطالعات انجام شده در زمينه تصميم گيري باليني پرستاران ايراني و عوامل مرتبط است. روش كار: مطالعه حاضر مرور سيستماتيك بوده كه در سال 1400 انجام شده است. در اين مطالعه، مقالات منتشر شده بدون محدوديت زماني در پايگاههاي Magiran،Iran doc  ،SID، Science Direct، Pub med،Scopus،web of science،Google Scholar به دو زبان فارسي و انگليسي مورد بررسي قرار گرفتند. به اين منظور كلمات كليدي تصميم گيري باليني و پرستار در منابع فارسي و clinical decision making ،nurse و Iran و معادلهاي Mesh آن در مقالات انگليسي با استفاده از عملكرهاي OR و ANDمورد استفاده قرار گرفت. انجام پژوهش در ايران مهمترين معيار ورود به مطالعه بود بر اين اساس از مجموع 144 مقاله مرتبط با  تصميم گيري باليني پرستاران در ايران پس از اعمال معيارهاي ورود و خروج، 49 مقاله باقي ماند كه با حذف موارد تكراري در نهايت 21 مقاله وارد مطالعه شد.جهت بررسي كيفيت مقالات از ابزار STROBE استفاده شد. يافته ها: از مجموع 144مقاله بدست آمده اوليه، 21 مقاله مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج تجزيه و تحليل 21 مقاله نشان داد كه مشاركت در تصميم گيري باليني پرستاران در حد متوسط مي باشد و تصميم گيري انها از نوع تحليلي شهودي مي باشد پرستاران با سن بالاتر، سابقه كاري بيشتر و استخدام هاي رسمي و  پيماني، تصميم گيري باليني بهتري داشتند.   همچنين ارتباط آماري  مثبت معنا دار بين تصميم گيري باليني با متغيرهاي خود كارآمدي، نوع سبك تفكر و هوش هيجاني گزارش شده است. نتيجه گيري:  جهت ارتقاء كيفيت پرستاري مسئولين نظام سلامت  بايد در بكارگيري و چيدمان پرستاران،  به  نوع  تصميم گيري،  وضعيت هوش هيجاني، خودكارآمدي و  نوع تفكر آنها توجه نمايند . بعلاوه مديران پرستاري براي بخش ها و سمت هايي كه نياز به تصميم گيري باليني بيشتر و بهتر است، از پرستاران دارا ي سن بالاتر،  سابق كار بيشتر و استخدامي ها استفاده نمايند