بررسي اثربخشي آموزش بين حرفه اي بر ميزان همدلي و همكاري بين حرفه اي پرستاران و پزشكان بخش اورژانس در پاندمي كرونا

مقدمه: ارتقاء كيفيت ارائه خدمات سلامت از يك طرف مستلزم مشاركت و همكاري بين حرفه اي تيم مراقبت و درمان است و از طرف ديگر همدلي كادر مراقبت و درمان با بيمار از ضروريات ارائه مراقبت و درمان با كيفيت تلقي مي شود. در عين حال مشاركت در مراقبت و درمان همواره با چالش هايي مواجه است كه اين مسأله در پاندمي كوويد-19 به مشكلي جدي تبديل شده است. روش: مطالعه مقطعي حاضر كاربردي و از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين مطالعه پرستاران و پزشكان بخش اورژانس بيمارستان بهمن با حداقل 5 سال سابقه كار بودند كه 40 نفر از آنها به روش دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و بطور تصادفي به گروه هاي آزمايش و كنترل تخصيص يافتند (هر گروه 20 نفر). سپس دو كارگاه دو روزه مجزا با شرايط يكسان براي گروه هاي آزمايش و كنترل برگزار شد؛ به گروه آزمايش آموزش بين حرفهاي و به گروه كنترل آموزش تك حرفه اي داده شد. ابزار گردآوري داده ها شامل مقياس آمادگي همكاري بين حرفه اي RIPLS (بارسل و بليگ، 1999) و مقياس همدلي JSPE-HP (جفرسون، 1987) بود. داده ها به روش آناليز كواريانس تك متغيري و با استفاده از نرم افزار SPSS26 تحليل شدند. يافته: نتايج يافته ها گوياي آن بود كه آموزش بين حرفه اي بر همدلي و همكاري بين حرفه اي پرستاران و پزشكاني كه اين برنامه را دريافت كرده بودند در مقايسه با پرستاران و پزشكاني كه اين برنامه را دريافت نكرده بودند، تأثير معني‌داري داشت بطوريكه موجب افزايش 36 درصدي نمره همدلي و افزايش 43 درصدي نمره همكاري بين حرفه اي گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل شد ( P 0/001؛27/184 - همكاري بين حرفه ايF ,846/20=همدليF). نتيجه گيري: نتايج گوياي آن بود كه آموزش بين حرفه اي منجر به افزايش معناداري در ميزان همدلي و همكاري بين حرفه اي پرستاران و پزشكان شاغل در بخش اورژانس در پاندمي كرونا شد.