نقش ناگويي هيجاني، انعطاف پذيري شناختي و ترس از صميميت در پيش بيني تعارض زناشويي پرستاران

مقدمه: تعارض زناشويي بر بهداشت رواني، جسمي و خانوادگي پرستاران تاثيرگذار است. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ناگويي هيجاني، انعطاف پذيري شناختي و ترس از صميميت در پيش بيني تعارض زناشويي پرستاران انجام شد. روش كار: مطالعه حاضر توصيفي- همبستگي مي باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه پرستاران مشغول به كار در بيمارستان هاي شهر كرج در سال 1400 بودند كه با روش نمونه گيري در دسترس از بيمارستان هاي شهيدرجايي، امام علي و تخت جمشيد تعداد 240 تن انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده ها از سياهه انعطاف پذيري روانشناختي (CFI)، مقياس ناگويي هيجاني تورنتو (TAS) و مقياس ترس از صميميت (FIS) استفاده شد. داده‏هاي جمع آوري شده با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه در نرم افزار SPSS-24 تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين پردازش حل مسئله (0.732=r و 0.001=P) و ادراك كنترل پذيري (0.616- =r و 0.001=P) با تعارض زناشويي رابطه منفي و معناداري وجود دارد. بين دشواري در شناسايي احساسات (0.593=r و 0.001=P)، دشواري در توصيف احساسات (0.724=r و 0.001=P)، تفكر عيني (0.441=r و 0.001=P) و ترس از صميميت (0.544=r و 0.001=P) با تعارض زناشويي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نيز آشكار كرد كه 68.7 درصد واريانس تعارض زناشويي به ‌وسيله ناگويي هيجاني، انعطاف پذيري شناختي و ترس از صميميت ‏تبيين مي‏شود. نتيجه گيري: با توجه به نتايج، براي كاهش تعارض زناشويي پرستاران مي توان برنامه هايي براي افزايش انعطاف پذيري شناختي آنها و كاهش ناگويي هيجاني و ترس از صميميت آنان طراحي و از طريق كارگاه هاي آموزشي اجرا كرد.