تحليل اثر سرپرستي توهين آميز بر رفتارهاي شهروندي سازماني پرستاران با نقش ميانجي خستگي عاطفي

مقدمه: رفتارهاي شهروندي سازماني رفتارهاي فرانقشي هستند كه باعث بهبود اثربخشي سازمان مي شوند. هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير سرپرستي توهين آميز بر رفتارهاي شهروندي سازماني پرستاران با نفش ميانجي خستگي عاطفي در بيمارستان شهداي عشاير خرم آباد بود. روش كار: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، كاربردي و از حيث جمع آوري داده ها از نوع تحقيقات توصيفي از شاخه مطالعات ميداني به شمار مي آيد كه روش انجام آن به صورت پيمايشي بود. جامعه آماري پژوهش تعداد 230 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستان شهداي عشاير خرم آباد بود كه بر اساس جدول كرجسي و مورگان حجم نمونه‌اي به تعداد 140 نفر به روش تصادفي طبقه‌اي از ميان آن‌ها انتخاب گرديد. براي سنجش متغيرهاي پژوهش از پرسشنامه اي كه شامل سه بخش سرپرستي توهين آميز، خستگي عاطفي و رفتارهاي شهروندي سازماني بود، استفاده ‌شده است. پايايي پرسشنامه‌ با استفاده از روش آلفاي كرونباخ و روايي آن با استفاده از روايي همگرا به تاييد رسيد. براي تجزيه‌ و تحليل داده‌ها از مدل‌سازي معادلات ساختاري و نرم‌افزار Spss21 و PLS3 استفاده ‌شده است. يافته‌ها: نتايج نشان‌دهنده اين است كه در سطح اطمينان 95 درصد سرپرستي توهين آميز اثر منفي و معني داري بر رفتارهاي شهروندي سازماني پرستاران دارد و خستگي عاطفي در رابطه سرپرستي توهين آميز و رفتارهاي شهروندي سازماني پرستاران نقش ميانجي دارد. نتيجه گيري: با توجه به يافته ها مي توان گفت سرپرستي توهين آميز به صورت مستقيم روابط سرپرست-پرستار را مختل كرده كه به دنبال اين اختلال خستگي عاطفي پرستاران افزايش يافته و سطح انجام رفتارهاي شهروندي سازماني در آنها كاهش مي يابد.