تاثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر تنظيم شناختي هيجان، ذهن آگاهي و شفقت به خود در بيماران مبتلا به افسردگي اساسي

مقدمه: با توجه به طيف گسترده علائم و ويژگي‌هاي باليني افسردگي اساسي، مي‌توان گفت كه عوامل زيادي در شدت دوره‌هاي افسردگي، عود آن‌ها و همچنين گستردگي پيامدهاي آن‌ها دخالت دارند؛ از اين رو پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر تنظيم شناختي هيجان، ذهن آگاهي و شفقت به خود در بيماران مبتلا به افسردگي اساسي انجام شد. روش‌كار: پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه‌ي افراد مبتلا به اختلال افسردگي اساسي بودند كه به كلينيك ژوان شهر تهران در سال 1401 مراجعه نمودند. 30 نفر از بيماران مبتلا به افسردگي اساسي به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و گروه كنترل (15 نفره) جايگزين شدند. ابزارهاي پژوهش عبارت بودند از: مقياس تنظيم شناختي هيجان، مقياس شفقت به خود، مقياس ارزيابي ذهن آگاهي و جلسات درمان مبتني بر پديرش و تعهد. داده ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج تحليل داده‌ها نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به طور معناداري منجر به تعديل راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان، افزايش شفقت به خود و ذهن‌آگاهي در بيماران مبتلا به اختلال افسردگي اساسي شد (0/01 P). نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي حاصل از پژوهش مي‌توان گفت كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد مي تواند به عنوان مداخله‏اي مؤثر براي بهبود راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان، افزايش شفقت به خود و ذهن‌آگاهي در افراد مبتلا به اختلال افسردگي اساسي مورد استفاده قرار گيرد.