خانواده، نظارت و مخاطرات اينترنتي: مطالعه رابطه استراتژي‌هاي نظارتي والدين با ميزان مواجهه نوجوانان با مخاطرات اينترنتي

نوآوري هاي سريع در تكنولوژي هاي ارتباطي و پيامدهاي همه گيري كوويد 19 براي تعاملات اجتماعي بخش عمده اي از فعاليت هاي مردم را به اينترنت كشانده است. استفاده بيش از پيش نوجوانان از اينترنت در كنار فرصت هاي بي سابقه، مخاطرات نوظهوري نيز پديد آورده است. پژوهش حاضر با هدف مطالعه رابطه استراتژي هاي نظارتي و الدين با انواع مخاطرات اينترنتي انجام شده است. در همين راستا، 1806 نفر از دانش آموزان 13-18 ساله شهر ياسوج با تكنيك نمونه‌گيري تصادفي وارونه انتخاب و به سؤالات پرسشنامه آنلاين پاسخ داده‌اند. نتايج پژوهش نشان داد كه بين متغيرهاي استراتژي نظارتي والدين و ميزان استفاده از اينترنت با ميزان مواجهه نوجوانان با مخاطرات اينترنتي همبستگي معناداري وجود دارد. نتايج تحليل معادلات ساختاري نشان داد، استراتژي هاي نظارتي توانمند كننده والدين و محدود كننده به ترتيب با همبستگي (194/0- r= ) و (106/0- r=) بطور منفي و معناداري با ميزان مواجهه نوجوانان با مخاطرات اينترنتي رابطه دارند. نظارت توانمند كننده همراه با افزايش استفاده كودك و نوجوان از اينترنت مخاطرات را كاهش مي دهد در حاليكه نظارت محدود كننده حتي با كاهش استفاده نوجوانان از اينترنت كمتر موفق به اين امر است. اين مطالعه نشان مي دهد، نظارت هايي كه بدنبال محدود كردن استفاده از اينترنت در سطوح فردي، خانوادگي و تبعا كلان هستند تاثير كمتري بر كاهش مخاطرات اينترنتي دارند تا نظارت هاي توانمند كننده كه در عين حمايت از كودك در استفاده از اينترنت با او تعامل دارند و تلاش ميكنند سواد اينترنتي او را افزايش دهند.