شناسايي مؤلفه‌هاي سنجش بهره‌وري در سازمان‌هاي فرهنگي ايران (مورد مطالعه موردي سازمان فرهنگي و هنري شهرداري تهران)

هدف اين پژوهش، شناسايي مؤثرترين مؤلفه هاي سنجش بهره وري در سازمان هاي فرهنگي ايران است. كه امروزه به عنوان يك ضرورت در بحث توسعۀ سازماني و يكي از دغدغه هاي هميشگي مديران در ارزيابي بهره وري سازمان مي باشد. اين تحقيق به روش توصيفي و اكتشافي انجام شده و از حيث هدف نيز كاربردي است. براي جمع آوري داده هاي پژوهش از دو گام استفاده شده است. در گام اوّل با مطالعات تحقيقات پيشين و با بهره گيري از روش تحليل مضمون مؤلفه هاي مؤثر برسنجش بهره وري مشخص شدند. در گام دوم به منظور اطمينان از تأييد يافته هاي پيشين، همان مؤلفه ها در بخش هاي مختلف سازمان هاي فرهنگي توسط خبرگان بهره وري و اساتيد فن مورد ارزيابي و تأييد قرار گرفت. با يافته ها 68 مؤلفه در سنجش بهره وري سازماني شناسايي شد كه به 5 مؤلفه اصلي و 68 مؤلفه فرعي تقسيم بندي شده اند. همه اين يافته ها، مطالعات قبلي را تأييد و منطبق با آن بودند. سرانجام با تجزيه و تحليل يافته ها، ارتباط بين مؤلفه هاي علت و معلول مي تواند به يك ساختار هوشمند براي سنجش بهره وري تبديل شود. نتايج حاصل از اين بررسي نشان مي دهد كه مؤلفه هاي اصلي تحقيق، تأثير شگرفي بر بهره وري سازمان هاي فرهنگي دارد و بكارگيري اين مؤلفه ها مي تواند اثربخشي فعاليت هاي سازماني در سازمان هاي فرهنگي ايران بهبود بخشد.